.......το 2019
μετά το φρενοκομείο των πρωην, το κυρίαρχο είναι να μην μας καταπειεί ολοσχερώς η εικονική πραγματικότητα
να αφήσουμε τα μελισσάκια να γυροφέρνουν στο μπράτσο μας
ανοιχτό βλέμμα στην περπατησιά να βλέπουμε τον άλλον -τον όποιον άλλον-
η αφή να χώνεται στο γαλακτερό φως του άγνωστου νέου χώρου απλωμένου τριγύρω , φως από νέον είναι, φως ιωδιωμένο από εντατική νοσοκομείου είναι;; ή να σκάψουμε με την παλάμη ν αδράξουε εμείς οι ίδιοι τον ήλιο;;
μετά τον εγκλεισμό, τουλαχιστον να ασκηθούμε πάλι σ αυτό που αιώνες ασκούμαστε και πολλές φορές τα καταφέρναμε και άλλες όχι
αλλά πάντως, καταγράφαμε τα δεινά και τις πράξεις μας
κάτι σαν το ημερολόγιο της ανθρώπινης ροής σε παλμογράφο
στο τρελάδικο είχε αφαιρεθεί και το μολύβι ακόμη
(να με συγχωρουν οι φίλοι που με άλλη ματιά βίωσαν την 4ετία της προηγούμενης κυβέρνησης , αλλά τι να κάνουμε η δικη μου ματιά και προσέγγιση είναι αυτή που μόλις ανέφερα)`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
να αφήσουμε τα μελισσάκια να γυροφέρνουν στο μπράτσο μας
ανοιχτό βλέμμα στην περπατησιά να βλέπουμε τον άλλον -τον όποιον άλλον-
η αφή να χώνεται στο γαλακτερό φως του άγνωστου νέου χώρου απλωμένου τριγύρω , φως από νέον είναι, φως ιωδιωμένο από εντατική νοσοκομείου είναι;; ή να σκάψουμε με την παλάμη ν αδράξουε εμείς οι ίδιοι τον ήλιο;;
μετά τον εγκλεισμό, τουλαχιστον να ασκηθούμε πάλι σ αυτό που αιώνες ασκούμαστε και πολλές φορές τα καταφέρναμε και άλλες όχι
αλλά πάντως, καταγράφαμε τα δεινά και τις πράξεις μας
κάτι σαν το ημερολόγιο της ανθρώπινης ροής σε παλμογράφο
στο τρελάδικο είχε αφαιρεθεί και το μολύβι ακόμη
(να με συγχωρουν οι φίλοι που με άλλη ματιά βίωσαν την 4ετία της προηγούμενης κυβέρνησης , αλλά τι να κάνουμε η δικη μου ματιά και προσέγγιση είναι αυτή που μόλις ανέφερα)`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..........από το 2019
κάποτε συνάντησα κάποιον
άγνωστο, αλλά με βλέμμα οικείο
νησί, αρώματα , θάλπος, ωραιότητα, οι θαλασσινές στάλες έβρεχαν τα πρόσωπα, ο μπάτης παιχνίδιζε με το φως και το φως γινοταν μελτέμι,
τριγύρω οι άνθρωποι λικνίζαν τα βάσανα και τα πάθη
έραιναν τα βήματα με απουσίες και σκάρωναν τις μεγαλύτερες παρουσίες
κάποτε συνάντησα κάποιον
στο βήμα του σκούντηξε σ ένα δεντρί που μάτι δεν το έπιανε
ένα κλαδί , λίγο ξερό και λίγο χλωρό
ένα κορμί με λέλουδα που δεν ήξερε τί να τα κάνει
κι αυτός, γονάτισε, ασκεπής
το ψαθι καπελάκι κουτρουβαλιάστηκε
εχάθη
έγειρε την κεφαλή και βάλθηκε σιωπηλα να κλαίει
έμεινε ώρα πολύ σκυφτός, γονατιστός, να ρένει το στεγνό χωμάτινο κυκλάκι
αλαφιάστηκα
τον προσπέρασα
κοίταξα το τοπίο κι ήταν άλλο
άλλαξε το βλέμμα λες και ποτίστηκε μιά ολόκληρη έρημη γη
(απόσπ από "ice" Α Σ )
φωτό Stuart Redler
άγνωστο, αλλά με βλέμμα οικείο
νησί, αρώματα , θάλπος, ωραιότητα, οι θαλασσινές στάλες έβρεχαν τα πρόσωπα, ο μπάτης παιχνίδιζε με το φως και το φως γινοταν μελτέμι,
τριγύρω οι άνθρωποι λικνίζαν τα βάσανα και τα πάθη
έραιναν τα βήματα με απουσίες και σκάρωναν τις μεγαλύτερες παρουσίες
κάποτε συνάντησα κάποιον
στο βήμα του σκούντηξε σ ένα δεντρί που μάτι δεν το έπιανε
ένα κλαδί , λίγο ξερό και λίγο χλωρό
ένα κορμί με λέλουδα που δεν ήξερε τί να τα κάνει
κι αυτός, γονάτισε, ασκεπής
το ψαθι καπελάκι κουτρουβαλιάστηκε
εχάθη
έγειρε την κεφαλή και βάλθηκε σιωπηλα να κλαίει
έμεινε ώρα πολύ σκυφτός, γονατιστός, να ρένει το στεγνό χωμάτινο κυκλάκι
αλαφιάστηκα
τον προσπέρασα
κοίταξα το τοπίο κι ήταν άλλο
άλλαξε το βλέμμα λες και ποτίστηκε μιά ολόκληρη έρημη γη
(απόσπ από "ice" Α Σ )
φωτό Stuart Redler
``````~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Francois Villon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου