τριγμοί των υποστηλωμάτων της Γαίας γρατζουνούν οι αντηρίδες
είναι ένας ωραίος καιρός
σαν κι αυτόν που αγκαλιάζεις τον άλλον και το μέτωπο κτυπά η θάλασσα με αντιμάμαλο
ένα ζεύγος όπου η φύση μεσολαβεί και τεχνουργεί την ευωχία των συναισθημάτων
ένα διαφορετικό ζεύγος ενωμένο --ζεύγος μονάδα--θροίζει ο άνεμος
και το θρόισμα σαν καταρράκτης αποχωρεί πέφτοντας σε κενό
η κοσμική φύση της μονάδας
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Φυσικές συνθέσεις, νοητικές επανασυνθέσεις.....
οταν βροντούν τα σπλάχνα μας
όταν τα μάτια μας καίνε
οταν η αγάπη --η ανυπόφορη αγάπη---είναι πάνω από όλα
τότε ανασαίνει το ξημέρωμα
κουβαλώντας τις χάρες και τις θωπείες σαν το ουράνιο χνούδι.
(φώτο υπ εμού.....βλακώδης είναι η αναφορά του φωτογράφου αλλά είμαστε και λίγο παιδιά ..ναί;;)
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου