Συντομο Χρονικό---(απόσπ από το κείμενο Σεπτεμβρίου για την εφημερίδα ''Η Πόλη ΖΕΙ")---
Οσοι σωθούν θα γράψουν τις επόμενες μεγάλες ραψωδίες
Κάτι σαν την Ιλιάδα και Οδύσσεια --μέρος 2ον---
Ο μελλοντικός Όμηρος θα συγγράψει από την αρχή ραψωδίες με κεντρικό θέμα "καλό να σωθείς, αλλά θα πρέπει το σώσιμο να ξέρεις τι να το κάνεις"
.................................Αιθρία στην Αθήνα και αρχίζει να μην πολυενδιαφέρει η κατάσταση καιρού μια και η κατάσταση των πραγμάτων ξεπερνά την εγκατεστημένη συναίσθηση των τελευταίων χιλιάδων ετών
................................Ο μεγάλος όγκος των διανοουμένων όλο και συμμαζεύει το νοητικό εκτόπισμά του όσο οι μεγάλες μάχες ανάβουν σε εσωτερικά πεδία
Επομένως η αυτοανάφλεξη δεν τους συμφέρει
Οσοι είναι όντως διανοούμενοι αφήνουν ελεύθερα την πνευματικότητά τους να σμίξει με τον άλλον με τον κάθε άνθρωπο που βιώνει το σημερινό χάος με μόνη χαρά το συλλογικό του εαυτό
Αυτού του είδους όμως τα απλώματα και σκιρτήματα αποβάλλουν τις ατομικές βλέψεις και τους προσωπικούς στενόκαρδους, υπολογισμούς
...............................Ο μεγάλος όγκος των πολιτικών έχει αυτοκαταργηθεί αλλά δεν το ξέρει
..............................Ο λαός ..ω..! ο λαός .......αγωνίζεται για όσα δεν είναι ο όντως αγώνας
Τραύμα στην Οικουμένη και η πληγή χάσκει αιμάσσουσα
Η Ανθρωπότητα αποφάσισε να θυσιάσει τα παιδιά της
Πλήθος οι ειδικόι της κατάφασης, ολο και πλησιάζουν την κλασική μορφή των Δημίων
............................Μαζεύω τον χρόνο σαν ρόγες σταφυλιού απλωμένες σε μια κληματαριά μαζί με όσο όνειρα έκανε ο άνθρωπος από την εποχή των Κυκλάδων μέχρι σήμερα
Ισως μόνο ο Θεός σαλέψει
Η τραυματική αθεράπευτη μοναξιά ενός ανθρώπου είναι ο ενταφιασμός της μνήμης και η απάρνηση του αυτονόητου που είναι ο παλμός στην ύπαρξη ενός παιδιού
.........................Στην χώρα μου στρατεύματα την χαρακώνουν με άλλα ενδύματα και άλλου είδους εξαρτύσεις
Οτι άφησε πίσω του ο Περσέας το ρίχνουν στις φλόγες
και δεν βλέπουν την φρανκεστανική αναβίωση των τεράτων
ΑΣ Σεπτέμβριος 2020
Οσοι σωθούν θα γράψουν τις επόμενες μεγάλες ραψωδίες
Κάτι σαν την Ιλιάδα και Οδύσσεια --μέρος 2ον---
Ο μελλοντικός Όμηρος θα συγγράψει από την αρχή ραψωδίες με κεντρικό θέμα "καλό να σωθείς, αλλά θα πρέπει το σώσιμο να ξέρεις τι να το κάνεις"
.................................Αιθρία στην Αθήνα και αρχίζει να μην πολυενδιαφέρει η κατάσταση καιρού μια και η κατάσταση των πραγμάτων ξεπερνά την εγκατεστημένη συναίσθηση των τελευταίων χιλιάδων ετών
................................Ο μεγάλος όγκος των διανοουμένων όλο και συμμαζεύει το νοητικό εκτόπισμά του όσο οι μεγάλες μάχες ανάβουν σε εσωτερικά πεδία
Επομένως η αυτοανάφλεξη δεν τους συμφέρει
Οσοι είναι όντως διανοούμενοι αφήνουν ελεύθερα την πνευματικότητά τους να σμίξει με τον άλλον με τον κάθε άνθρωπο που βιώνει το σημερινό χάος με μόνη χαρά το συλλογικό του εαυτό
Αυτού του είδους όμως τα απλώματα και σκιρτήματα αποβάλλουν τις ατομικές βλέψεις και τους προσωπικούς στενόκαρδους, υπολογισμούς
...............................Ο μεγάλος όγκος των πολιτικών έχει αυτοκαταργηθεί αλλά δεν το ξέρει
..............................Ο λαός ..ω..! ο λαός .......αγωνίζεται για όσα δεν είναι ο όντως αγώνας
Τραύμα στην Οικουμένη και η πληγή χάσκει αιμάσσουσα
Η Ανθρωπότητα αποφάσισε να θυσιάσει τα παιδιά της
Πλήθος οι ειδικόι της κατάφασης, ολο και πλησιάζουν την κλασική μορφή των Δημίων
............................Μαζεύω τον χρόνο σαν ρόγες σταφυλιού απλωμένες σε μια κληματαριά μαζί με όσο όνειρα έκανε ο άνθρωπος από την εποχή των Κυκλάδων μέχρι σήμερα
Ισως μόνο ο Θεός σαλέψει
Η τραυματική αθεράπευτη μοναξιά ενός ανθρώπου είναι ο ενταφιασμός της μνήμης και η απάρνηση του αυτονόητου που είναι ο παλμός στην ύπαρξη ενός παιδιού
.........................Στην χώρα μου στρατεύματα την χαρακώνουν με άλλα ενδύματα και άλλου είδους εξαρτύσεις
Οτι άφησε πίσω του ο Περσέας το ρίχνουν στις φλόγες
και δεν βλέπουν την φρανκεστανική αναβίωση των τεράτων
ΑΣ Σεπτέμβριος 2020
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ
Τ αδέλφι μου δεν μοιάζει σε άνθρωπο κανονικό
Είναι σαν σύννεφο
Άλλοτε πετάει και εκεί που τρομάζει πάει και χώνεται στην καμινάδα και γίνεται ζεστή της χειμωνιάτικης κυριακής κάπνα
Τις Ανατολές τρέχουν φτερά και, στον Αργολικό κάνει νοικοκυριό
Ισιώνει κλαδιά, ποτίζει τις λεύκες, κόβει στα κλεφτά λεπτές γαζίες
Τ αδέλφι μου δεν μοιάζει με άνθρωπο κανονικό
Φτιάχνει το πορτοκάλι γλυπτό και το κάνει ήλιο φωτεινό
Αύρα καλοκαιριού
Τρέχει στα παλιά δρομιά
Την ακούν μόνο τα πέτρινα σκαλιά
Ακολουθούν κορυδαλοί
Στο κατόπι κι ένα κοιμισμένο τριζόνι
Και εκείνη χάνεται, στο κύμα στον Αργολικό
και πίσω της τρέχει να την φτάσει η θάλασσα
μαζί και ο ωκεανός!
Τ αδέλφι μου δεν είναι άνθρωπος κανονικός
Είναι κάτι σαν τον Αργολικό!
...............................................
Τ αδέλφι μου δεν μοιάζει σε άνθρωπο κανονικό
Είναι σαν σύννεφο
Άλλοτε πετάει και εκεί που τρομάζει πάει και χώνεται στην καμινάδα και γίνεται ζεστή της χειμωνιάτικης κυριακής κάπνα
Τις Ανατολές τρέχουν φτερά και, στον Αργολικό κάνει νοικοκυριό
Ισιώνει κλαδιά, ποτίζει τις λεύκες, κόβει στα κλεφτά λεπτές γαζίες
Τ αδέλφι μου δεν μοιάζει με άνθρωπο κανονικό
Φτιάχνει το πορτοκάλι γλυπτό και το κάνει ήλιο φωτεινό
Αύρα καλοκαιριού
Τρέχει στα παλιά δρομιά
Την ακούν μόνο τα πέτρινα σκαλιά
Ακολουθούν κορυδαλοί
Στο κατόπι κι ένα κοιμισμένο τριζόνι
Και εκείνη χάνεται, στο κύμα στον Αργολικό
και πίσω της τρέχει να την φτάσει η θάλασσα
μαζί και ο ωκεανός!
Τ αδέλφι μου δεν είναι άνθρωπος κανονικός
Είναι κάτι σαν τον Αργολικό!
...............................................
επειδή σα σήμερα εγεννήθην και έκτοτε γίναμε η μία και του λόγου μου η καμία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου