Χούλιο Κορτάσαρ, «Η σύνθλιψη των σταγόνων»
ΜΙΛΗΣΤΕ, ΕΧΕΤΕ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ
Μιλήστε, έχετε τρία λεπτά
Σε επιστροφή από περίπατο
όπου μάζεψα ένα λουλουδάκι για να σʼ έχω
ανάμεσα στα δάχτυλά μου μια στιγμή,
και ήπια μερικά μπουκάλια Μποζολέ, για να κατέβω στο πηγάδι
όπου χόρευε μια αρκούδα σελήνη,
στο χρυσό ημίφως της λάμπας κρεμάω τη γούνα μου
και ξέρω πως θα είμαι μόνος στην πόλη
την πιο πολυάνθρωπη του κόσμου.
Θα δικαιολογήσεις αυτό το υστερικό ζύγισμα,
ανάμεσα σε φυγή α λα ποντικού και παράπονο μορφίνης
έχοντας υπʼ όψιν σου ότι κάνει κρύο, βρέχει πάνω στο φλιτζάνι του καφέ,
και σε κάθε μισοφέγγαρο η υγρασία ισιώνει τις πατουσίτσες της από σπόγγο.
Ιδίως γνωρίζοντας πως σε σκέφτομαι επίμονα, σαν μια τυφλή μηχανή,
σαν τον αριθμό που επαναλαμβάνει ατέλειωτα το γκονγκ του πυρετού,
ο τρελός που σκεπάζει το περιστέρι του στο χέρι
χαϊδεύοντάς το ώρα την ώρα, μέχρι να αναμίξει τα φτερά και τα δάχτυλα
σε μια μονάχα ουσία τρυφερότητας.
Πιστεύω πως θα υποπτευθείς αυτό που τρέχει,
όπως εγώ σε προαισθάνομαι στην απόσταση της πόλης σου,
γυρίζοντας από περίπατο, όπου ίσως να μάζεψες
το ίδιο λουλουδάκι, λίγο για λόγους βοτανικής
λίγο γιατί εδώ, γιατί είναι ανάγκη
να μην είμαστε τόσο μόνοι, να δώσουμε ένας στον άλλο ένα πέταλο.
ας είναι κι ένα βηματάκι, ένα χνούδι.
`
μετφρ.: Βασίλης Λαλιώτης, εκδ. Bibliotheque, 2015
φωτό Man Ray
ΜΙΛΗΣΤΕ, ΕΧΕΤΕ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ
Μιλήστε, έχετε τρία λεπτά
Σε επιστροφή από περίπατο
όπου μάζεψα ένα λουλουδάκι για να σʼ έχω
ανάμεσα στα δάχτυλά μου μια στιγμή,
και ήπια μερικά μπουκάλια Μποζολέ, για να κατέβω στο πηγάδι
όπου χόρευε μια αρκούδα σελήνη,
στο χρυσό ημίφως της λάμπας κρεμάω τη γούνα μου
και ξέρω πως θα είμαι μόνος στην πόλη
την πιο πολυάνθρωπη του κόσμου.
Θα δικαιολογήσεις αυτό το υστερικό ζύγισμα,
ανάμεσα σε φυγή α λα ποντικού και παράπονο μορφίνης
έχοντας υπʼ όψιν σου ότι κάνει κρύο, βρέχει πάνω στο φλιτζάνι του καφέ,
και σε κάθε μισοφέγγαρο η υγρασία ισιώνει τις πατουσίτσες της από σπόγγο.
Ιδίως γνωρίζοντας πως σε σκέφτομαι επίμονα, σαν μια τυφλή μηχανή,
σαν τον αριθμό που επαναλαμβάνει ατέλειωτα το γκονγκ του πυρετού,
ο τρελός που σκεπάζει το περιστέρι του στο χέρι
χαϊδεύοντάς το ώρα την ώρα, μέχρι να αναμίξει τα φτερά και τα δάχτυλα
σε μια μονάχα ουσία τρυφερότητας.
Πιστεύω πως θα υποπτευθείς αυτό που τρέχει,
όπως εγώ σε προαισθάνομαι στην απόσταση της πόλης σου,
γυρίζοντας από περίπατο, όπου ίσως να μάζεψες
το ίδιο λουλουδάκι, λίγο για λόγους βοτανικής
λίγο γιατί εδώ, γιατί είναι ανάγκη
να μην είμαστε τόσο μόνοι, να δώσουμε ένας στον άλλο ένα πέταλο.
ας είναι κι ένα βηματάκι, ένα χνούδι.
`
μετφρ.: Βασίλης Λαλιώτης, εκδ. Bibliotheque, 2015
φωτό Man Ray
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..................από το παλαιολιθικό 2018
Ο καιρός βγάζει φίδια
Η κατάσταση είναι αφασική
Ποιός ο ορισμός της αφασίας;;
Κάτι πρόχειρο δικό μου:
"να πνίγεσαι και τη στιγμή που καταπίνεις μπουρμπουλήθρες
να σκέφτεσαι την γ@@@βρύση που στάζει.."
ROMY SCHNEIDER…
Η κατάσταση είναι αφασική
Ποιός ο ορισμός της αφασίας;;
Κάτι πρόχειρο δικό μου:
"να πνίγεσαι και τη στιγμή που καταπίνεις μπουρμπουλήθρες
να σκέφτεσαι την γ@@@βρύση που στάζει.."
ROMY SCHNEIDER…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
....................το 2020
ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα θαύμα
Χανιά η θάλασσα σα λυωμένο μολύβι
Απομεσήμερο το ελαφρύ κύμα ως υδαρές ορυκτό που αντιλαλούσε το ουράνιο ηλιακό φάσμα
Οι θαλασσινοί λιγοστοί
Λίγοι οι ξένοι πιό πολύ οι ντόπιοι
Το σύνηθες τούτο το θέρος ήταν το σμίξιμο των ανθρώπων με την θέα
Βουβοί και σαστισμένοι εμείς οι έσχατοι κολυμβητές ανταλλάσσαμε ματιές κλεφτέςματιές,
μήπως και δούμε το κυματοειδές εύθραυστο και διαφανές βλέμμα της ανθρωπιάς μας
Αλλο ένα απομεσήμερο με τα παιδιά να κελαηδούν λιγοστά με φωνή κι αυτά
χαμηλή
Τι προσμένουμε άραγε;;
Κανείς μας δε ξέρει
Καταχαμα- στην άμμο -καθόταν ένα νεο ζευγάρι
Αγγλοι
Ο άντρας κρατούσε το 8μηνο μωράκι αγκαλιά και η νέα γυναίκα -μάνα -έσμιξε με το θαλασσί Αγκαλιάστηκε με την δροσιά και η χαρά της καμπύλωσε τον ορίζοντα
Ξάφνου το μωράκι ξεφευγει στέκεται στα πατουσάκια πρώτη φορά και βηματίζει δειλά και με μωρουδιακή φορά ορμά στη θάλασσα
Βγαίνει η μανούλα του το αγκαλιάζει
Ο άντρας με μάτι σοβαρό έπνιξε την συγκίνηση σε τρέμουλο που διεσχισε την πλάτη
Το μωράκι έκανε το πρώτο βήμα στην άμμο στην Κρήτη και έσμιξε στην θάλασσα με τρανταχτά μωρουδιακά γέλια
Το τοπίο άλλαξε
Τα νέφη ξανακινήθηκαν
ΟΙ γλάροι βάλθηκαν να ακουστούν μεσα στην πόλη
Το στραφτάλισμα έλουσε την παραλία όλη
Το θάμπος της ζέστης χόρεψε βαλς
Το μωρό βγήκε και κρατώντας το δάκτυλο της μανούλας του
επισκέφτηκε όλους εμας--τους έσχατους κολυμβητές του κίτρινου θέρους- χαρίζοντας πλούσιο γέλιο
χαράσσοντας την νόσο της θλίψης με όλου του ανθρώπου την ολόκαρδη χαρά
Μετά το μικρό θαύμα
Ειναι για άλλη μια φορά γνωστό
ότι η Ανθρωπιά στο τέλος θα νικήσει
ΑΣ Σεπτέμβρης 2020
Παραλία Χανίων , Νεα Χώρα , σήμερα
Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα θαύμα
Χανιά η θάλασσα σα λυωμένο μολύβι
Απομεσήμερο το ελαφρύ κύμα ως υδαρές ορυκτό που αντιλαλούσε το ουράνιο ηλιακό φάσμα
Οι θαλασσινοί λιγοστοί
Λίγοι οι ξένοι πιό πολύ οι ντόπιοι
Το σύνηθες τούτο το θέρος ήταν το σμίξιμο των ανθρώπων με την θέα
Βουβοί και σαστισμένοι εμείς οι έσχατοι κολυμβητές ανταλλάσσαμε ματιές κλεφτέςματιές,
μήπως και δούμε το κυματοειδές εύθραυστο και διαφανές βλέμμα της ανθρωπιάς μας
Αλλο ένα απομεσήμερο με τα παιδιά να κελαηδούν λιγοστά με φωνή κι αυτά
χαμηλή
Τι προσμένουμε άραγε;;
Κανείς μας δε ξέρει
Καταχαμα- στην άμμο -καθόταν ένα νεο ζευγάρι
Αγγλοι
Ο άντρας κρατούσε το 8μηνο μωράκι αγκαλιά και η νέα γυναίκα -μάνα -έσμιξε με το θαλασσί Αγκαλιάστηκε με την δροσιά και η χαρά της καμπύλωσε τον ορίζοντα
Ξάφνου το μωράκι ξεφευγει στέκεται στα πατουσάκια πρώτη φορά και βηματίζει δειλά και με μωρουδιακή φορά ορμά στη θάλασσα
Βγαίνει η μανούλα του το αγκαλιάζει
Ο άντρας με μάτι σοβαρό έπνιξε την συγκίνηση σε τρέμουλο που διεσχισε την πλάτη
Το μωράκι έκανε το πρώτο βήμα στην άμμο στην Κρήτη και έσμιξε στην θάλασσα με τρανταχτά μωρουδιακά γέλια
Το τοπίο άλλαξε
Τα νέφη ξανακινήθηκαν
ΟΙ γλάροι βάλθηκαν να ακουστούν μεσα στην πόλη
Το στραφτάλισμα έλουσε την παραλία όλη
Το θάμπος της ζέστης χόρεψε βαλς
Το μωρό βγήκε και κρατώντας το δάκτυλο της μανούλας του
επισκέφτηκε όλους εμας--τους έσχατους κολυμβητές του κίτρινου θέρους- χαρίζοντας πλούσιο γέλιο
χαράσσοντας την νόσο της θλίψης με όλου του ανθρώπου την ολόκαρδη χαρά
Μετά το μικρό θαύμα
Ειναι για άλλη μια φορά γνωστό
ότι η Ανθρωπιά στο τέλος θα νικήσει
ΑΣ Σεπτέμβρης 2020
Παραλία Χανίων , Νεα Χώρα , σήμερα
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
κι εσύ ενας γοργόφτερος αστερισμός στα βλέφαρά μου...............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου