ΑΛΦΑ

2020

Ο γείτονάς μου, μεταξύ Πλατείας Αμερικής και Καλλιφρονά

Ήξερα κάποτε έναν άνθρωπο που κατοικούσε στην γειτονιά μου
ανήλιαγο και μικροσκοπικό το σπίτι του
έκανε μανταρίσματα
παλιά ήταν ράφτης κοστουμιών
είχε την ραπτομηχανή στο κέντρο
στο καθιστικό
έμπαινες
του έδειχνες το τρυπημένο ρούχο
και σου έλεγε με μάτια σεμνά
"αύριο τέτοια ώρα έλατε να το παραλάβετε έτοιμο"

..........ακατανόητη διαδικασία
στο απέναντι πεζοδρόμιο μπουκωμένοι χώροι ισόγειοι που πουλούσαν κινέζικες ευκαιρίες με 1 ευρώ το κομμάτι

.........ομως εγώ επέμενα στο μαντάρισμα λες και ήθελα να συγκρατήσω της μάνας μου και της δικής της μάνας τον τρόπο στον ρουχισμό
λες και κρατούσα στα χέρια μου τον τόπο και την πατρίδα

παράξενες συμπεριφορές, του ανθρώπου, οταν βαδίζει η ιστορία στα αιχμηρά ρείθρα των σεισμογενών πλακών

......άλλωστε ο ράφτης κάθε φορά κατέθετε τον οραματισμό του
πριν φύγω έλεγε:

μη κοιτάζετε τον μικρό χώρο
κάποια στιγμή θα φτιάξω ένα σπιτάκι με κήπο
λουλούδια κι άνθη θα σκαρφαλώνουν στον τοίχο
τα καλοκαίρια θα έχω την ραπτομηχανή στον κήπο κάτω από το υπόστεγο

.........δεν κοιτούσα τον χώρο
συναντούσα την δύναμη του δικού του ονείρου
ήταν 86 χρόνων αν καλά θυμάμαι
λίγο πριν μας αποχαιρετήσει

..........χάσαμε τον ευγενή ράφτη
χάσαμε τετράγωνα Ηλυσίων Πεδίων στην προβολή της πόλης

ΑΣ Σεπτέμβρης 2020
...............................

φωτό Ed Freeman - Abandoned House, Niland California 

Δείτε λιγότερα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

από το 2020

σαν σήμερα επικαιροποιήθηκε με εμβολιασμό

το αυτοάνοσο νόσημα της ελληνικής κοινωνίας

δλδ η μετάλλαξη του ΠΑΚ σε ΠΑΣΟΚ

τα αυτοάνοσα όμως ιδεολογικά και πολιτικά τελικά φτήνουν φαρμάκι

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

....................από το νεολιθικό 2014

(ο σοβαρός λόγος που γράφω με προσωπικό τρόπο , είναι που στα πρωτα μαυρα χρόνια για πολλούς από εμάς -κυρίως ελεύθερους επαγγελματίες-πολλές φίλες -λίγες και αξέχαστες-μου εκμυστηρεύονταν οτι ταξιδεύουν μαζί μου ή περιηγούνται στα ίδια μέρη
εκείνα τα χρόνια εμένα η περιήγησή μου ήταν μέσα από τα βιβλία και την φαντασία
προσφέροντας όμως το ελάχιστο δεν το παράτησα επειδή κι εγώ ταυτόχρονα έπαιρνα δυνάμεις
σας παραθέτω μια ανάρτηση φίλης με αρχικά Μ Σ που μου είχε γράψει τα εξης δημόσια 3 Σεπτεμβρίου 2014)
.........

Μου έγραψε λοιπόν..

Όσο κι αν σου φανεί περίεργο ή παράξενο, από νωρίς το πρωί, είχα την έντονη διάθεση να σού γράψω. Παίρνω λοιπόν το θάρρος να σου γράψω για όλο αυτό το διάστημα, από τη μέρα εκείνη που μας χαιρετούσες βιαστικά σαλπάροντας για κάπου, που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν και δεν είχε άλλωστε και ιδιαίτερη σημασία. Επρόκειτο για καλοκαιρινές διακοπές. Κι αφού μοιράστηκαν οι συνηθισμένες μα ολόψυχες ευχές, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε βρεθήκαμε, κάποιοι από εμάς τους ''φίλους'', αναπάντεχα μα ως ''νόμιμοι λαθρεπιβάτες'', να ταξιδεύουμε μαζί σου. Νοιώθω, χωρίς να είμαι σίγουρη, πως το συγκεκριμένο ταξίδι σου έχει τελειώσει κι έχεις επιστρέψει (κάπου). Σου γράφω βασικά για να σε ευχαριστήσω γι' αυτήν την άτυπη πρόσκληση που μού έκανες και δέχτηκα χωρίς επιφυλάξεις ομολογώ, καθότι λάτρης των ταξιδιών, να συντροφέψουμε σχεδόν ένα μήνα, ένα μήνα και κάτι.... δεν μπορώ με ακρίβεια να υπολογίσω. Ίσως το πραγματικό ταξίδι σου εσύ να το έκανες με καράβι. Όμως αυτό που από την αρχή κατάφερες, ήταν να με κάνεις να πιστέψω πως κάθε μέρα που με ανυπομονησία περίμενα, μού ακουμπούσε στα χέρια ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που η ανυπολόγιστη αξία του βρισκόταν στις μικρές ιδιόχειρες σημειώσεις που συνήθως βρίσκονται γραμμένες εκεί στα πλάγια, στα περιθώρια δίπλα απ' τις σειρές των γραμμάτων. Ο συγγραφέας του εσύ, εσύ κι αυτός που κάθε μέρα άπλωνε γραμματάκια σα μικρές λιακάδες, δίπλα στις επίσημες λέξεις. Έμοιαζε σαν σε κάθε ξαναδιάβασμά του, να συμπλήρωνες λεπτομέρειες, ιδιαιτερότητες, υπενθυμίσεις, διαπιστώσεις, διορθώσεις, αυτών που είχες κάποτε αφουγκραστεί και τώρα σου αποκαλύπτονταν με χίλιους δυό άλλους τρόπους, ήχους και χρώματα, μυρωδιές κι αγγίγματα, βλέμματα και σιωπές. Οι λέξεις που έκαναν το χώρο και το χρόνο να λάβουν αμέτρητες διαστάσεις. Τώρα σκέφτομαι πως μπορεί να ήταν ένα ημερολόγιο καταστρώματος.... Όπως και να 'χει, εγώ αισθανόμουν πως άγγιζα κι ακουμπούσα. Σταματώ εδώ, θέλοντας να σ' ευχαριστήσω για το καλοκαιρινό ταξίδι που μου πρόσφερες. Σ' ευχαριστώ για τις σελίδες που μ' άφησες να ξεφυλλίσω. Μέχρι το επόμενο μακρινό σου ταξίδι. ή το επόμενο βιβλίο, που ελπίζω με την άδειά σου να βρίσκομαι και πάλι ανάμεσα στους λαθρεπιβάτες, θα συναντιόμαστε στις μικρές καθημερινές βόλτες του μυαλού, στις ξαφνικές αποδράσεις της ψυχής, στα εύκολα και στα δύσκολα, σε όλα τέλος πάντων αυτά για τα οποία καλούμαστε όσο ποτέ άλλοτε να δηλώνουμε πραγματικά παρόντες κι όχι απλοί αναγνώστες και θεατές. Σε χαιρετώ με αγάπη.

(Θερμή παράκληση: έγραψα εδώ γιατί στα μηνύματα δεν χώραγε. Αν θέλεις το διαγράφεις ή το μεταφέρεις εσύ όπου νομίζεις. Και πάλι ευχαριστώ).

Μ-Σ

σημερινή απάντηση
Μυρτούλα δεν είχα ταξιδέψει σωματικά αλλά έδινα και έπαιρνα θάρρος και από σένα
εχεις χαθεί....πού είσαι;;;
τι κάνεις και πού ζεις;;;
δεν έχω δυνατότητα να σου γράψω αλλού
στείλε μου έστω ένα σημάδι οτι είσαι καλά
φιλώ σε

(εργαζόμουν με μεγάλα και δύσκολα ωράρια τότε , τους Αύγουστους ήμουν πάντα στην πόλη, το ταξίδι ως διήγημα ήταν στην Κρήτη, η Μυρτώ την λατρευε
του λόγου μου έμαθα τα πάντα για την Κρήτη και η Μυρτώ συμπλήρωνε

...........αυτά για την ιστορία

ααα. την Μυρτώ την είχα προσλάβει ως βατσιμάνη αν θυμάμαι
καλά , δλδ φύλακας του καραβιού !!!!)

2025

σκουντώντας στο ταξίδι μέσω γραφής

σήμερα ζητώ συγγνώμη από φίλους που νόμισαν οτι ταξιδεύω με καράβι

ενας μου είπε....πλησιάζεις από την περιγραφή

κόπιασε μόλις είσαι ἐστω αρρόδω και θα ετοιμάσουμε με την γυναίκα μου οτι θέλησεις

ντράπηκα να πω οτι ολο αυτό ήταν μυθοπλασία

άλλαξα το επόμενο επεισόδιο με συμβάν θαλασσοταραχής 

τον ευχαρίστησα και είπα μια άλλη φορά θα βρεθούμε 

ενας άλλος φίλος στην Χαλκιδική όπου έπλεα για την  Παλλήνη τόπος που δημιουργήθηκε από την επιστροφή από την Τροια , μου μήνυσε λοιπόν ο φίλος να επισκεπτώ την οικογένεια του και να γνωριστούμε

οπότε είπα οτι ολα είναι μυθοπλασία 

νόμιζω οτι και στην αρχή το είχα γράψει αλλά μάλλον ο πρόλογος δεν είχε διαβαστεί 

το τέλος ήταν στενόχωρο επειδή στενοχώρησα τους ελάχιστους αναγνώστες 

αυτά 

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου