ΑΛΦΑ----HΜΕΡΑ ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

<Την οθόνη ως γραφικό καμβά, την προβάλλουμε ύπερθεν της Γαίας

Οι αναφορές του Συγγραφέα συγκλίνουν με την τρέχουσα ροή των χρονικών ροών>

ΤΟΠΟΣ ΥΠΕΡΣΙΒΗΡΙΚΟΣ

(τον λόγο έχει ο πρίγκηπας Μίσκιν)

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
-------ο Ηλίθιος-----------
(απόσπασμα)

Η πρώτη μου εντύπωση ήταν πολύ βαθιά,—ξανάπε ο πρίγκιπας.—Όταν με πήραν απ' τη Ρωσία
και περάσαμε διάφορες γερμανικές πολιτείες, εγώ καθόμουν και κοίταζα σιωπηλός, δε ρώταγα
μάλιστα τίποτα. Αυτό έγινε ύστερα από μια σειρά δυνατών και βασανιστικών κρίσεων της
αρρώστιας μου, και γω πάντοτε, κάθε φορά που η αρρώστια μου χειροτέρευε κι οι κρίσεις μ'
έπιαναν η μια μετά την άλλη, έπεφτα σε μια πλήρη πνευματική άμβλυνση, έχανα εντελώς τη μνήμη
μου, και το μυαλό μου, μόλο που δούλευε, δεν μπορούσε να κρατήσει μια λογική σειρά στις
σκέψεις. Έπρεπε θαρρώ να περάσουν πάνω από δύο και τρεις μέρες για να μπορέσω να ξαναβρώ το
νήμα. Όταν όμως οι κρίσεις σταματούσαν, ξανάβρισκα και πάλι την υγεία μου κι ένιωθα δυνατός,
να, όπως και τώρα... Θυμάμαι πως μ' είχε πιάσει μια αβάσταχτη θλίψη∙ μου 'ρχόταν μάλιστα να
κλάψω. Όλο απορούσα κι ανησυχούσα: Είχε τρομερή επίδραση πάνω μου το γεγονός πως όλ' αυτά
ήταν ξ έ ν α ∙ αυτό το 'χα καταλάβει. Το ξένο με σκότωνε. Θυμάμαι πως συνήλθα εντελώς απ' αυτό
το σκοτάδι, το βράδυ, στη Βασιλεία, μπαίνοντας στην Ελβετία όταν με ξύπνησε το γκάρισμα ενός
γαϊδάρου στη Δημοτική Αγορά. Ο γάιδαρος εκείνος μου 'κανε τρομερή εντύπωση και, δεν ξέρω
γιατί, μου άρεσε υπερβολικά, και ταυτόχρονα, λες κι όλα τα πάντα ξελαγάρισαν μες στο μυαλό μου.
— Γάιδαρος είπατε; Παράξενο,—παρατήρησε η στρατηγίνα.—Αν και δω που τα λέμε, δεν υπάρχει
τίποτα παράξενο σ' όλ' αυτά, μερικές από μας δεν το 'χουν σε τίποτα και να ερωτευτούν ακόμα ένα
γάιδαρο,—πρόσθεσε κοιτάζοντας θυμωμένα τις κοπέλες που γέλαγαν.—Έχει γίνει και στη
μυθολογία. Συνεχίστε, πρίγκηψ.
— Από τότε αγαπώ τρομερά τους γαϊδάρους. Μπορώ να πω μάλιστα πως είναι κάποια συμπάθεια
που ρίζωσε βαθιά μέσα μου. Άρχισα και ζήταγα πληροφορίες για τους γαϊδάρους γιατί ως τα τότε δε
μου 'χε τύχει να ξαναδώ γάιδαρο κι αμέσως βεβαιώθηκα πως πρόκειται για ένα πολύ‐πολύ χρήσιμο
ζώο, δουλευτάρικο, δυνατό, υπομονετικό, φτηνό, ανθεκτικό∙ κι εξαιτίας εκείνου του γαϊδάρου,
άρχισε ξάφνου να μ' αρέσει όλη η Ελβετία, τόσο που μου πέρασε ολότελα η προηγούμενη θλίψη.

(στο κουπέ του συρμού εισέρχεται μια γυναίκα προερχόμενη από την Ελλάδα)

Ω!! Είμαστε όλοι εδώ ....(κάθεται και τακτοποιεί τις αποσκευές της)

Λείπει κι ο πρίγκηπας Μίσκιν
Δεν άντεξε... Ακατανόητη για κείνον συμπεριφορά η αλαζονεία
η φιλαυτία, η απληστία, ο ναρκισσιστικός εγωϊσμός, η ιδιοτέλεια η καχυποψία, ο φθόνος κι ο τρόμος του ανθρώπου στην θέα του αγαθού προσώπου
Δεν άντεξε να παραμείνει σε απομόνωση εαυτού με κίνδυνο να χάσει την πνευματική ισορροπία

----Ασφαλώς ο συγγραφέας δεν μπόρεσε να διανοηθεί διάρκεια και νικηφόρα την ροή ζωής του Μίσκιν
Άφησε το έργο της διάσωσης του πρίγκηπα στις επόμενες γενιές
Πώς να προβλέψει οτι η έχθρα εναντίον του αγαθού θα μεταλλασσόταν σε απόλυτο φθόνο.
Κι όμως η δήλωση της σωτηρίας του ανθρώπινου όντος ελέχθη από τον κατασυκοφαντημένο Πρίγκηπα:

“Θέλω όλα να τα εξηγήσω, όλα, όλα, όλα! Ω ναι! Νομίζετε πως είμαι ουτοπιστής;
Ιδεολόγος; Ω όχι, οι σκέψεις μου είναι τόσο απλές…Δε με πιστεύετε;"
----------------------------------------

ΜΙΣΚΙΝ....Δεν ντρέπομαι να σας πω οτι είμαι καθισμενος δίπλα σας αλλά εσείς δεν με βλέπετε

Α----από 

(“Ο Ηλίθιος”, (1868) του Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι.)

ο λόγος στον Συγγραφέα

Κύριοι, για να πούμε την αλήθεια, ο άνθρωπος δεν είναι κουτός. [...] Όμως κι αν δεν είναι κουτός, είναι φοβερά αχάριστος. Αχάριστος όσο δεν παίρνει. Νομίζω μάλιστα ότι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου είναι ο ακόλουθος: ον δίποδο και αχάριστο.

........

Μέρος πρώτο, ενότητα 8

από το "υπόγειο"

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

ο λόγος στην επιβάτη από την ελλάδα

...........Θέλετε να πείτε οτι ο,τι αποκαλούμε βλακεία είναι αχαριστία;; Και απέναντι σε ποιόν αχαριστία ;;

αχαριστία στον Θεό;;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 

Ακριβώς

Ο άνθρωπος υποδύεται την βλακεία για να κρύψει την αχαριστία

Φορτώνει τον ίδιο τον θεό με αμάρτημα 

Επειδή η βλακεία είναι και εκ φύσεως και ο θεός το επέτρεψε

Η αχαριστία όμως είναι το κακό μέσα μας και δεν το κάνουν φανερό και την ευθύνη αυτή βαρύνει τον άνθρωπο

Βλέπετε ο αγαπητός Μίσκιν είναι ορισμός και πρότυπο τι είναι ο άνθρωπος

τον αναφέρουν λοιπό ως ηλίθιο αποφεύγοντας την εσωτερική αλλά σκληρή επανεξέταση 

αλλά απαραίτητη για την προσωπική ελευθερία

(η επιβάτης γυναίκα)

Γνωρίζετε τον ορισμό;;

Βέβαια θα μου πείτε , τι σημασία έχει ο ορισμός εαν έχουμε κλειδωθεί στην αχαριστία;;

Για να τα δεις θέλει αντοχή.

Και η αντοχή κατακτιέται δεν υφίσταται εκ γενετής.

..εν τω μεταξύ ο Συρμός επιταχύνει διαπερνώντας την μεγάλη στέπα

ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ, μια μέρα που φύσαγε νοτιάς, κατά τις εννιά το πρωί, η αμαξοστοιχία της
Βαρσοβίας πλησίαζε στην Πετρούπολη, τρέχοντας μ' όλη της την ταχύτητα. Είχε τόση υγρασία και
τόση ομίχλη που μόλις και μετά βίας πρόβαλε η μέρα∙ δέκα βήματα πιο κει, δεξιά κι αριστερά απ' τη
γραμμή, δεν ξεχώριζες τίποτα σχεδόν πίσω απ' τα τζάμια του βαγονιού. Ανάμεσα στους επιβάτες,
ήταν και μερικοί που επέστρεφαν απ' το Εξωτερικό. Μα ο πιο πολύς κόσμος ήταν στριμωγμένος στα
βαγόνια της τρίτης θέσης, όλο λαουτζίκος και κάτι μικροεπιχειρηματίες που δεν έρχονταν από πολύ
μακριά. Όλοι φυσικά ήταν κουρασμένοι, ολονών τα μάτια ήταν βαριά απ' την άγρυπνη νύχτα, όλοι
ήταν ξεπαγιασμένοι, όλα τα πρόσωπα ήταν ωχροκίτρινα, στο χρώμα της ομίχλης
(από την εισαγωγή)

Fyodor Dostoyevsky
ο ηλίθιος
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΡΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Τι ελευθερία θάναι αυτή όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά;

Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία! Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο; Κάνετες ψωμιά κι η ανθρωπότητα θα τρέξει πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή, αν και πάντα θα τρέμει από φόβο πως θα μπορούσες ν’ αποτραβήξεις το χέρι Σου και να πάψεις να τους δίνεις τα ψωμιά Σου. Μα Συ δε θέλησες να στερήσεις απ’ τον άνθρωπο την ελευθερία κι απόρριψες την προσφορά γιατί σκέφτηκες: Τι ελευθερία θάναι αυτή όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά;

αποσπάσμα από το βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ” είναι από τη συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

Δεν υπάρχει πιο ακατάπαυστη και πιο βασανιστική φροντί­δα για τον άνθρωπο, όταν μένει ελεύθερος, παρά πώς να βρει όσο γίνεται γρηγορότερα κάποιον να προσκυνάει.

«Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», σελ. 154---από "οι αδελφοί Καραμαζόφ"
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Στάση 15 ΄ πλησιάζοντας  στο Βλαδιβοστόκ

Η επιβάτης αποχαιρέτησε και αποβιβάστηκε 

"Η συνείδηση της ζωής αξίζει περισσότερο από τη ζωή, η συνείδηση των νόμων της ευτυχίας αξίζει περισσότερο από την ευτυχία"

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου