ΑΛΦΑ--ΔΙΑΒΙΒΑΣΕΙΣ

.....επιμύθιον

καταλήγοντας μετά την κοπιώδη διαδρομή των 200 χρόνων
μετά κόπου και καμάτου--μόχθου σκληρού--
οτι συμβαίνει στην ζωή ενός έμψυχου φυσιολογικού ανθρώπου
το ίδιο μεγεθυμένο υφιστάμεθα σε μεγεθυμένο τοπίο
κι επομένως άκρως ολισθηρό και καταστροφικό με θύμα τον τόπο μας και ότι αυτός κουβαλά
οχι, δεν αρκούνται στην αρπαγή
αποζητούν την εξουθένωση
και αυτό ο Ντοστογιέφσκι το είχε πλήρως αντιληφθεί
και όλοι οι Ρώσοι κλασικοί
προσωπικά ταυτίζομαι με αυτή την ματιά .....

(ακλιτον, πορεία --10,3 C)

την τελευταία φορά που σε είδα, ήσουν θαλασσί..................

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα".

Η αδιάκοπη μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους που θέτουμε, σκεπάζει τη ζωή μας έτσι, ώστε όλα τα βαθύτερά της να βυθίζουνται στο σκότος. Μπαίνουμε σ' ένα είδος οντολογικής ομίχλης, που κρύβει το τοπίο της ύπαρξης μας. Και να ζεις μες στη λήθη σημαίνει ότι δε ζεις στην αλήθεια.

Τι είναι η αλήθεια; Είναι εκείνο που βλέπεις και ζεις, όταν αναδυθείς από τη λήθη*. Το α- είναι στερητικό. Η αλήθεια είναι το έξω από τη λήθη, που μέσα της μας βυθίζει συνέχεια η μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους μας.

Ζώντας μέσα στην οντολογική λήθη ζούμε σαν πεθαμένοι. Τούτη τη ζοφερή πραγματικότητα οι ποιητές την ιστόρησαν ανάγλυφα και ζαλιστικά. Θυμηθείτε τον Έλιοτ της Έρημης Χώρας. Κάθεται σ' ένα γιοφύρι του Τάμεση, παρατηρεί όλους αυτούς που τρέχουν στη δουλειά τους με τη φροντίδα της, και βλέπει νεκρούς να περπατάνε. Για την Αθήνα μας, λ.χ., με το ανάλογο μάτι θά ‘βλεπες στην οδό Πανεπιστημίου μέρα νύχτα στρατιές από κυλιόμενα φέρετρα.

"Ανύπαρχτη Πολιτεία,

Μέσα στην καστανή καταχνιά μιας χειμωνιάτικης αυγής,

Χύνουνταν στο Γιοφύρι της Λόντρας ένα πλήθος, τόσοι πολλοί,

Δεν τό ‘χα σκεφτεί πως ο θάνατος είχε ξεκάνει τόσους πολλούς**."»

_____________________________

*Λαβαίνω όχι τον ευκλείδειο ορισμό της αλήθειας, "Veritas est adaequatio rei et intellectus = αλήθεια είναι η εξίσωση του πράγματος και του διανοήματος", αλλά το σχετικιστικό ορισμό, που τον δούλεψε κυρίως η Φιλοσοφία της Ύπαρξης. Η αλήθεια, δηλαδή, είναι έννοια «δυναμική». Είναι χρεία να τη δημιουργούμε συνεχώς, να την ανεβάζουμε από την αφάνεια (λήθη) στο φως (αλήθεια). Η διαλεκτική σχέση μας μαζί της είναι δραματική και ατελεύτητη.

**Έλιοτ Θ.Σ., Η Έρημη Χώρα στ. 63 (Μετ. Σεφέρη).

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου