Η ανθρωπότητα χειμάζεται από την επίθεση της υπερδύναμης των παγκοσμιοποιημένων εγκεφάλων του χρήματος και της ανηθικότητας
Η οικουμένη σε δεινή θέση , ευτυχώς έχει και τα απαραίτητα νοητικά εργαλεία. Ηρθε ο καιρός για μελέτη των σπουδαίων πλατωνικών κειμένων που με τον διαλεκτικό τρόπο σκέψης αποτελούν εξάσφαιρα του νου.
ΦΑΙΔΡΟΣ- ΠΛΑΤΩΝΑΣ
προφορικός - γραπτός λόγος/ κριτική του γραπτού λόγου
Το τελευταίο ζήτημα που θίγεται στο διαλογικό μέρος του Φαίδρου είναι η σύγκριση του γραπτού με τον προφορικό λόγο. Ο Σωκράτης διηγείται στον Φαίδρο έναν αιγυπτιακό μύθο σχετικό με την τέχνη του γραπτού Λόγου και την αξία του.
Δεν κρίνεται πλέον μόνο η ρητορική και η λογογραφία, μα η γραφή εν γένει.
Η σημαντική ανάλυση που ακολουθεί εξομαλύνεται από έναν νέο μύθο, που σκόπιμα παρεμβάλλει ο Πλάτωνας, σχετικό με την αξία της γραφής. Ο μύθος του Θευθ αποδεικνύει ότι ο γραπτός λόγος είναι άψυχος γιατί δεν προσφέρει πληροφορίες σχετικά με το ποιοι πρέπει να είναι οι αποδέκτες του και πώς πρέπει να ερμηνευθεί. Τα γραπτά, επίσης, δεν μπορούν να προστατευτούν από όσους τα κακομεταχειρίζονται. Αποκτούν χρησιμότητα μονάχα ως ένα εργαλείο που βοηθά τη μνήμη, όμως αυτό που προσφέρουν είναι απλώς «δόξα» κι όχι αλήθεια. Στον αντίποδα, βρίσκεται ο ζωντανός, προφορικός λόγος, ο οποίος χαρακτηρίζεται έμψυχος γιατί στηρίζεται στη βαθύτερη επικοινωνία δύο ψυχών.
Η ανθρωπότητα χειμάζεται από την επίθεση της υπερδύναμης των παγκοσμιοποιημένων εγκεφάλων του χρήματος και της ανηθικότητας
Η οικουμένη σε δεινή θέση , ευτυχώς έχει και τα απαραίτητα νοητικά εργαλεία. Ηρθε ο καιρός για μελέτη των σπουδαίων πλατωνικών κειμένων που με τον διαλεκτικό τρόπο σκέψης αποτελούν εξάσφαιρα του νου.
ΦΑΙΔΡΟΣ- ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Το τελευταίο ζήτημα που θίγεται στο διαλογικό μέρος του Φαίδρου είναι η σύγκριση του γραπτού με τον προφορικό λόγο. Ο Σωκράτης διηγείται στον Φαίδρο έναν αιγυπτιακό μύθο σχετικό με την τέχνη του γραπτού Λόγου και την αξία του.
Δεν κρίνεται πλέον μόνο η ρητορική και η λογογραφία, μα η γραφή εν γένει.
Η σημαντική ανάλυση που ακολουθεί εξομαλύνεται από έναν νέο μύθο, που σκόπιμα παρεμβάλλει ο Πλάτωνας, σχετικό με την αξία της γραφής. Ο μύθος του Θευθ αποδεικνύει ότι ο γραπτός λόγος είναι άψυχος γιατί δεν προσφέρει πληροφορίες σχετικά με το ποιοι πρέπει να είναι οι αποδέκτες του και πώς πρέπει να ερμηνευθεί. Τα γραπτά, επίσης, δεν μπορούν να προστατευτούν από όσους τα κακομεταχειρίζονται. Αποκτούν χρησιμότητα μονάχα ως ένα εργαλείο που βοηθά τη μνήμη, όμως αυτό που προσφέρουν είναι απλώς «δόξα» κι όχι αλήθεια. Στον αντίποδα, βρίσκεται ο ζωντανός, προφορικός λόγος, ο οποίος χαρακτηρίζεται έμψυχος γιατί στηρίζεται στη βαθύτερη επικοινωνία δύο ψυχών.
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου