Ο Γιώργος Βήχας, ο καρδιολόγος με την χρυσή καρδιά, μιλά στον «Νέο Κόσμο» και ευχαριστεί την ομογένεια της Αυστραλίας που στήριξε το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ)
ένα μικρό απόσπασμα
Η μεγαλύτερή του αγωνία σήμερα αποτελεί αυτό που το 2013 του είχε πει κατά την επίσκεψή της στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού (ΜΚΙΕ), η Ναόμι Κλάιν, Καναδή ακτιβίστρια, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Το δόγμα του σοκ». Ότι δηλαδή: «Θα πρέπει να φοβόσαστε όταν θα αρχίσετε να βλέπετε ως κανονικότητα αυτό που σας συμβαίνει».
Ο Γιώργος Βήχας είναι ο καρδιολόγος με την χρυσή καρδιά, όπως τον αποκαλούν. Ο ιδρυτής του ΜΚΙΕ. Είναι ο δικός μας ήρωας, αυτός που συμπαραστέκεται όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων σε χιλιάδες άνεργους, ανασφάλιστους ασθενείς συμπατριώτες μας. Αυτός που ζήτησε να «απαιτηθεί η εξαίρεση της υγείας από την μέγγενη της λιτότητας» σε παρέμβασή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκείνος που αρνήθηκε να λάβει το βραβείο του «Ευρωπαίου Πολίτη του 2015» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις πολιτικές της λιτότητας.
Ο Γιώργος Βήχας είναι ο καρδιολόγος με την χρυσή καρδιά, όπως τον αποκαλούν. Ο ιδρυτής του ΜΚΙΕ. Είναι ο δικός μας ήρωας, αυτός που συμπαραστέκεται όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων σε χιλιάδες άνεργους, ανασφάλιστους ασθενείς συμπατριώτες μας. Αυτός που ζήτησε να «απαιτηθεί η εξαίρεση της υγείας από την μέγγενη της λιτότητας» σε παρέμβασή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκείνος που αρνήθηκε να λάβει το βραβείο του «Ευρωπαίου Πολίτη του 2015» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις πολιτικές της λιτότητας.
«Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας. Τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα»
-Είσαστε απογοητευμένος;
Πάρα πολύ και όχι μόνο από την κατάσταση που ζούμε ή από τις κυβερνήσεις που έχουν διοικήσει μέχρι σήμερα. Περισσότερο με αγχώνει το γεγονός ότι μετά από 8 χρόνια κρίσης αρχίζει να βιώνεται από την ελληνική κοινωνία αυτή η κατάσταση ως μία νέα φυσιολογική πραγματικότητα. Αρχίζει να δέχεται η κοινωνία ως κανονικότητα αυτό το μεγάλο ποσοστό ανεργίας. Ότι ο βασικός μισθός είναι στα 500 ευρώ. Ότι οι νέοι μεταναστεύουν κατά χιλιάδες κάθε μήνα. Όλο αυτό που βιώνουμε, το αρνητικό, η κοινωνία δυστυχώς αρχίζει και το συνηθίζει. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη αγωνία και απογοήτευση. Γιατί αν αυτό που βιώνουμε ως κρίση το δεχτούμε τότε θα έχουμε ηττηθεί πραγματικά ως κοινωνία. Πρέπει να θυμόμαστε αυτά που μας έχουν κλέψει είτε ως υλικά πράγματα είτε ως αξίες και να τα διεκδικήσουμε πάλι. «Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας. Τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα» που λέει και ο Σεφέρης.
Πάρα πολύ και όχι μόνο από την κατάσταση που ζούμε ή από τις κυβερνήσεις που έχουν διοικήσει μέχρι σήμερα. Περισσότερο με αγχώνει το γεγονός ότι μετά από 8 χρόνια κρίσης αρχίζει να βιώνεται από την ελληνική κοινωνία αυτή η κατάσταση ως μία νέα φυσιολογική πραγματικότητα. Αρχίζει να δέχεται η κοινωνία ως κανονικότητα αυτό το μεγάλο ποσοστό ανεργίας. Ότι ο βασικός μισθός είναι στα 500 ευρώ. Ότι οι νέοι μεταναστεύουν κατά χιλιάδες κάθε μήνα. Όλο αυτό που βιώνουμε, το αρνητικό, η κοινωνία δυστυχώς αρχίζει και το συνηθίζει. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη αγωνία και απογοήτευση. Γιατί αν αυτό που βιώνουμε ως κρίση το δεχτούμε τότε θα έχουμε ηττηθεί πραγματικά ως κοινωνία. Πρέπει να θυμόμαστε αυτά που μας έχουν κλέψει είτε ως υλικά πράγματα είτε ως αξίες και να τα διεκδικήσουμε πάλι. «Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας. Τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα» που λέει και ο Σεφέρης.
– Πώς η κρίση έπληξε την υγεία μας τα τελευταία χρόνια;
Από την εμπειρία που έχουμε η αύξηση στην κατάθλιψη έφθασε το 50%. Στα καρδιοαγγειακά νοσήματα πριν από λίγους μήνες στο Πανελλήνιο Καρδιολογικό Συνέδριο υπήρχε μία μελέτη η οποία ανέφερε αύξηση 30-40% των εμφραγμάτων στον πληθυσμό που έχει «πληγωθεί» από την κρίση. Πρόκειται για άνεργους και ανθρώπους που έχουν χάσει μεγάλο μέρος από τα εισοδήματα τους. Έχουμε δει επίσης αύξηση στα περιστατικά με σακχαρώδη διαβήτη και επίσης μία επιδείνωση στους ασθενείς που είχαν αυτά τα νοσήματα και ήταν καλά ρυθμισμένοι. Συγκεκριμένα, αυτοί που έπασχαν προ κρίσης σήμερα η πάθηση τους δε ρυθμίζεται για δύο λόγους :γιατί δεν παίρνουν σωστά την αγωγή τους και επειδή δε σιτίζονται όπως θα έπρεπε. Επιβιώνουν με αυτό που ονομάζουμε «δίαιτα του φτωχού» με ζυμαρικά και υδατάνθρακες. Η κρίση έχει επηρεάσει επίσης τους δείκτες θνησιμότητας. Μέχρι το 10 οι γεννήσεις ήταν περισσότερες από τους θανάτους. Τα τελευταία χρόνια αυτό αντιστράφηκε. Οι θάνατοι είναι πολύ περισσότεροι. Κάθε χρόνο 30.000 άτομα αποβιώνουν. Τουλάχιστον 30% αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά την περίοδο της κρίσης σύμφωνα με την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει επακριβώς πόσες χιλιάδες συμπολιτών μας έχει αυτοκτονήσει. Καθημερινά διαβάζουμε για ανθρώπους που έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Και πόσοι άλλοι ακόμα υπάρχουν που δεν το μαθαίνουμε γιατί οι ίδιοι οι συγγενείς δεν θέλουν λόγω του στιγματισμού να το δημοσιοποιήσουν. Ο καρκίνος παρουσιάζει στη χώρα μας μια ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια. Το έντονο στρες που βιώνει η ελληνική κοινωνία σήμερα πυροδοτεί τέτοιου είδους νοσήματα και τα γεννά. Όπως και ο τρόπος ζωής. Η παιδική θνησιμότητα είναι πρώτη φορά μετά το β παγκόσμιο πόλεμο που αυξήθηκε στη χώρα μας 40-50%.Τα περιστατικά φυματίωσης έχουν αυξηθεί ανάμεσα στους πολίτες. Τα περιστατικά ΗIV σχεδόν διπλασιάστηκαν την περίοδο 2010-12 λόγω της κατάργησης του προγράμματος παροχής δωρεάν συριγγών στους χρήστες ναρκωτικών. Έχουμε αύξηση στις ηλικίες 15-49 στο HIV, σε όλα τα είδη των κιρρώσεων, σε νευρολογικές παθήσεις (όπως η πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος κινητικών νευρώνων) και στη χρόνια νεφρική νόσο.
Από την εμπειρία που έχουμε η αύξηση στην κατάθλιψη έφθασε το 50%. Στα καρδιοαγγειακά νοσήματα πριν από λίγους μήνες στο Πανελλήνιο Καρδιολογικό Συνέδριο υπήρχε μία μελέτη η οποία ανέφερε αύξηση 30-40% των εμφραγμάτων στον πληθυσμό που έχει «πληγωθεί» από την κρίση. Πρόκειται για άνεργους και ανθρώπους που έχουν χάσει μεγάλο μέρος από τα εισοδήματα τους. Έχουμε δει επίσης αύξηση στα περιστατικά με σακχαρώδη διαβήτη και επίσης μία επιδείνωση στους ασθενείς που είχαν αυτά τα νοσήματα και ήταν καλά ρυθμισμένοι. Συγκεκριμένα, αυτοί που έπασχαν προ κρίσης σήμερα η πάθηση τους δε ρυθμίζεται για δύο λόγους :γιατί δεν παίρνουν σωστά την αγωγή τους και επειδή δε σιτίζονται όπως θα έπρεπε. Επιβιώνουν με αυτό που ονομάζουμε «δίαιτα του φτωχού» με ζυμαρικά και υδατάνθρακες. Η κρίση έχει επηρεάσει επίσης τους δείκτες θνησιμότητας. Μέχρι το 10 οι γεννήσεις ήταν περισσότερες από τους θανάτους. Τα τελευταία χρόνια αυτό αντιστράφηκε. Οι θάνατοι είναι πολύ περισσότεροι. Κάθε χρόνο 30.000 άτομα αποβιώνουν. Τουλάχιστον 30% αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά την περίοδο της κρίσης σύμφωνα με την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει επακριβώς πόσες χιλιάδες συμπολιτών μας έχει αυτοκτονήσει. Καθημερινά διαβάζουμε για ανθρώπους που έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Και πόσοι άλλοι ακόμα υπάρχουν που δεν το μαθαίνουμε γιατί οι ίδιοι οι συγγενείς δεν θέλουν λόγω του στιγματισμού να το δημοσιοποιήσουν. Ο καρκίνος παρουσιάζει στη χώρα μας μια ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια. Το έντονο στρες που βιώνει η ελληνική κοινωνία σήμερα πυροδοτεί τέτοιου είδους νοσήματα και τα γεννά. Όπως και ο τρόπος ζωής. Η παιδική θνησιμότητα είναι πρώτη φορά μετά το β παγκόσμιο πόλεμο που αυξήθηκε στη χώρα μας 40-50%.Τα περιστατικά φυματίωσης έχουν αυξηθεί ανάμεσα στους πολίτες. Τα περιστατικά ΗIV σχεδόν διπλασιάστηκαν την περίοδο 2010-12 λόγω της κατάργησης του προγράμματος παροχής δωρεάν συριγγών στους χρήστες ναρκωτικών. Έχουμε αύξηση στις ηλικίες 15-49 στο HIV, σε όλα τα είδη των κιρρώσεων, σε νευρολογικές παθήσεις (όπως η πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος κινητικών νευρώνων) και στη χρόνια νεφρική νόσο.
3 Ιανουαρίου 2019
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου