Άγγελος Ασκληπιάδης Το θεραπευτικό μονοπάτι

Άγγελος Ασκληπιάδης

Το θεραπευτικό μονοπάτι

Χθες περπάτησα ακόμα ένα άλλο αρχαίο μονοπάτι που οδηγούσε στο Ιερό του Ασκληπιού. Για άλλη μια φορά ήμουν μόνος μου - μέχρι που ξαφνικά βρέθηκα περιτριγυρισμένος από βουνά. Σχεδόν κάθε φορά που περπατώ εδώ στην Αργολίδα ή στην Αρκαδία, συμβαίνει κάτι απροσδόκητο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα έχει τόσους μύθους και θρύλους και ιστορίες.

Υπήρχε ένα είδος βαθιάς σιωπής που με περιβάλλει όταν έφτασα στο πιο όμορφο τμήμα του μονοπατιού, μέσα σε ένα δάσος από πεύκα που απλώνει το ευχάριστο άρωμά τους. Αρκετά φίδια έπεσαν σε ασφαλές καταφύγιο όταν πέρασα τις κατοικίες τους. Οι μέλισσες χτύπησαν και οι πεταλούδες έτρεξαν γύρω από τα άγρια ​​άγρια ​​λουλούδια. Ο μόνος επίμονος ήχος που μπορούσε να ακουστεί ήταν ο άνεμος ψηλά στους λόφους - η φωνή του Δία, όπως την κάλεσε στην αρχαιότητα.

Στην ίδια αυτή πορεία και για πάνω από μια χιλιετία περπάτησαν χιλιάδες και χιλιάδες προσκυνητές, ασθενείς και αυτοί που υπέφεραν, προς το πρώτο ιατρικό κέντρο που γνωρίζαμε. Οι γιατροί (συχνά επιστήμονες από μία από τις σχολές του Πυθαγόρα) θεραπεύονταν με φάρμακα, ειδικές διατροφές και φυσικές θεραπείες (βότανα, ζεστά νερά, γυμναστήρια ...) και πραγματοποιούσαν πολλές χειρουργικές επεμβάσεις με αναισθησία. Οι ασθενείς θα πληρώνονταν ανάλογα με το εισόδημά τους, κανείς δεν θα έμενε αφύλακτος. Οι πολύ πλούσιοι θα πρέπει να κατασκευάσουν αγάλματα ή να συμμετάσχουν στην αποκατάσταση παλαιών ή στην κατασκευή νέων υποδομών. Οι φτωχοί θα βοηθούσαν δωρεάν ή σε αντάλλαγμα για μερικά κοτόπουλα, λαχανικά ή ό, τι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά.

Αυτό το ιατρικό κέντρο λειτουργούσε για πάνω από 1100 χρόνια πριν καταστράφηκε στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. από ανθρώπους που κυβερνούσαν από το φόβο του τι δεν γνώριζαν και τους αρνούνταν να μάθουν. Η βιβλιοθήκη της με αμέτρητα βιβλία για την ιατρική, την υγιεινή, τις χειρουργικές επεμβάσεις και κάθε είδους φυσικές θεραπείες, κάηκε. Εκτός από την καταστροφή όλων των κτιρίων (μεταξύ των οποίων οι πρώτες αίθουσες χειρουργικών επεμβάσεων, το πρώτο ξενοδοχείο και το πρώτο νοσοκομείο που γνωρίζουμε), όλων των ναών και των αγαλμάτων τους, καθώς και όλες οι άλλες τέχνες στην περιοχή, αιώνες ιατρικών η επιστήμη χάθηκε.

Σε πολλά σημεία, οι ράγες των τροχών καροτσακιών που μετέφεραν εκείνους που ήταν πάρα πολύ άρρωστοι για να περπατήσουν, μπορούν ακόμα να δουν στο βράχο. Σε άλλα μέρη εξακολουθεί να διατηρείται τμήμα του αρχικού πεζοδρομίου. Το ιερό, το ιατρικό κέντρο, οι ναοί μειώθηκαν σε ερείπια, σε μια σκιά της ομορφιάς και την ελπίδα που μας έδωσαν κάποτε δωρεάν. Ακόμα κι έτσι, απλά περπατώντας προς το ιερό, σε αυτό το μονοπάτι με το μαγικό φως, τις άφθονες πράσινες και δροσερές αποχρώσεις, και το όμορφο τοπίο της, είναι μια θεραπευτική εμπειρία.

Άγγελος Ασκληπιάδης

The Healing Path

Yesterday I walked on yet another ancient pathway leading to the Sanctuary of Asklepios. Once again, I was all alone - until I suddenly found myself surrounded by mountain goats. Almost every time I walk here in the Argolid or in Arkadia, something unexpected happens. No wonder Greece has so many myths and legends and stories.

There was a kind of deep silence enveloping me when I reached the most beautiful part of the pathway, in the middle of a forest of pines spreading their pleasant fragrance. Several snakes slithered to a safe shelter when I passed their dwellings. Bees buzzed and butterflies fluttered around the copious wild flowers. The only persistent sound that could be heard, was the wind high up on the hilltops - the voice of Zeus as it was called in ancient times.

On this very path and for over a millennium walked thousands and thousands of pilgrims, patients, and those who were suffering, towards the first medical centre that we know of. The doctors (often scientists from one of the Schools of Pythagoras) healed people using medicines, special diets, and natural therapies (herbs, hot water baths, fitness training...), and performed many surgeries using anaesthesia. Patients would pay according to their income, nobody would be left unattended. The very rich would have to erect statues or participate in restoring old or in building new infrastructure. The poor would be helped for free or in return for a few chickens, vegetables, or whatever they could afford.

This medical centre functioned for over 1100 years before it was destroyed in the early fifth century CE by people who were ruled by fear of what they did not know and refused to learn from. Its library with countless books about medicine, hygiene, surgeries, and all kinds of natural therapies, was burnt. Apart from the destruction of all the buildings (among which the first surgery rooms, the first hotel, and the first hospital restaurant that we know of), of all the temples and their statues, and all other art on the site, centuries of medical science was lost.

In several places the ruts of the cart wheels that carried those who were too ill to walk, can still be seen in the bedrock. In other places part of the original pavement is still preserved. The sanctuary, the medical centre, the temples were reduced to ruins, to a shadow of the beauty and the hope they once gave us for free. Even so, just walking towards the sanctuary, on this pathway with its magic light, its abundant green and cool shades, and its beautiful scenery, is a healing experience

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου