Άννα Κομνηνή - η λόγια πριγκίπισσα
Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1083 στην Πορφύρα, το δωμάτιο στο ανάκτορο της Κωνσταντινούπολης όπου γεννιούνταν τα παιδιά των αυτοκρατόρων. Η Άννα Κομνηνή καταγόταν από μία από τις μεγαλύτερες οικογένειες της βυζαντινής αριστοκρατίας, από αυτούς τους μεγάλους οίκους που μέλη τους είχαν ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο, όπως είχε συμβεί άλλωστε και με τους οίκους των Δούκα, Αγγέλων, Παλαιολόγων, ή άλλες λιγότερο ισχυρές οικογένειες, όπως οι Δαλασηνοί, Βρυέννιοι κ.α. που διατηρούσαν μεγάλες εκτάσεις γης, ιδιωτικούς στρατούς, και είχαν κατορθώσει με επιγαμίες να συνάψουν συγγενικούς δεσμούς με τις αυτοκρατορικές δυναστείες.
Έλαβε μία εξαιρετική παιδεία και μόρφωση ιδιαίτερα στην κλασσική γραμματεία, μελετώντας τους αρχαίους συγγραφείς, ιστορικούς, φιλοσόφους. Έκανε σπουδές στα μαθηματικά, μουσική, αστρονομία, ιατρική. Για ένα διάστημα ήταν διάδοχος του πατέρα της στον αυτοκρατορικό θρόνο, μέχρι την γέννηση του Ιωάννου Κομνηνού. Το 1097, παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Βρυέννιο.
• Όταν το 1118 πέθανε ο πατέρας της, οργάνωσε συνωμοσία κατά του νόμιμου διάδοχου, του αδελφού της Ιωάννη, η οποία απέτυχε λόγω της άρνησης του συζύγου της να πάρει μέρος σε αυτή.
• Το 1137, μετά τον θάνατο του συζύγου της Νικηφόρου Βρυέννιου, αποσύρεται στην Αγία Μονή της Κεχαριτωμένης, στην Κωνσταντινούπολη, όπου και συνέγραψε μεταξύ του 1137 και του 1148 την <<Αλεξιάδα>> .
Στο έργο της αυτό φαίνεται ότι η συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά τους αρχαίους συγγραφείς και είναι ιδιαίτερα επηρεασμένη από τον Θουκυδίδη, τον Πολύβιο αλλά και τον ιστορικό Προκόπιο. Το έργο της είναι σημαντικό γιατί αποτελεί σημαντική πηγή για την Α' Σταυροφορία και είναι επίσης πολύτιμο για τις γεωγραφικές και τοπογραφικές πληροφορίες που περιέχει. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η αρχαίζουσα ελληνική μιμούμενη τους αρχαίους συγγραφείς τους οποίους οι Βυζαντινοί θεωρούσαν σε πνευματικό επίπεδο πρότυπά τους και τους εαυτούς τος συνεχιστές και κληρονόμους τους.
Πέθανε μετά το 1148, αλλά άγνωστο ακριβώς πότε, και ετάφη κοντά στον πατέρα της, στη Μονή Παμμακάριστου.
H γέννησή της...
Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός, όταν γύρισε στο παλάτι από τους πολέμους του με τους Νορμανδούς, ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος. Μετά από τρεις ημέρες δέχτηκε το καλύτερο δώρο που μπορούσε να του χαρίσει η γυναίκα του Ειρήνη. Ένα όμορφο κοριτσάκι. Ο Αλέξιος σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και αναφώνησε:
-Ευχαριστώ, Κύριε. Αν δεν έρθει ξοπίσω της γιος, αυτή θα είναι διάδοχός μου, αυτή θα στηρίξει το θρόνο μου.
Μέσα στην κούνια τής φόρεσαν το αυτοκρατορικό διάδημα και την αρραβώνιασαν με το δεκάχρονο Κωνσταντίνο Δούκα, γιο του εκθρονισμένου αυτοκράτορα Μ. Δούκα.
Από το πολύ καλό βιβλίο της Σοφίας Παπαδάκη, Ιστορίες από το Βυζάντιο
εργο Ρώσσου ζωγράφου
ΠΗΓΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1083 στην Πορφύρα, το δωμάτιο στο ανάκτορο της Κωνσταντινούπολης όπου γεννιούνταν τα παιδιά των αυτοκρατόρων. Η Άννα Κομνηνή καταγόταν από μία από τις μεγαλύτερες οικογένειες της βυζαντινής αριστοκρατίας, από αυτούς τους μεγάλους οίκους που μέλη τους είχαν ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο, όπως είχε συμβεί άλλωστε και με τους οίκους των Δούκα, Αγγέλων, Παλαιολόγων, ή άλλες λιγότερο ισχυρές οικογένειες, όπως οι Δαλασηνοί, Βρυέννιοι κ.α. που διατηρούσαν μεγάλες εκτάσεις γης, ιδιωτικούς στρατούς, και είχαν κατορθώσει με επιγαμίες να συνάψουν συγγενικούς δεσμούς με τις αυτοκρατορικές δυναστείες.
Έλαβε μία εξαιρετική παιδεία και μόρφωση ιδιαίτερα στην κλασσική γραμματεία, μελετώντας τους αρχαίους συγγραφείς, ιστορικούς, φιλοσόφους. Έκανε σπουδές στα μαθηματικά, μουσική, αστρονομία, ιατρική. Για ένα διάστημα ήταν διάδοχος του πατέρα της στον αυτοκρατορικό θρόνο, μέχρι την γέννηση του Ιωάννου Κομνηνού. Το 1097, παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Βρυέννιο.
• Όταν το 1118 πέθανε ο πατέρας της, οργάνωσε συνωμοσία κατά του νόμιμου διάδοχου, του αδελφού της Ιωάννη, η οποία απέτυχε λόγω της άρνησης του συζύγου της να πάρει μέρος σε αυτή.
• Το 1137, μετά τον θάνατο του συζύγου της Νικηφόρου Βρυέννιου, αποσύρεται στην Αγία Μονή της Κεχαριτωμένης, στην Κωνσταντινούπολη, όπου και συνέγραψε μεταξύ του 1137 και του 1148 την <<Αλεξιάδα>> .
Στο έργο της αυτό φαίνεται ότι η συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά τους αρχαίους συγγραφείς και είναι ιδιαίτερα επηρεασμένη από τον Θουκυδίδη, τον Πολύβιο αλλά και τον ιστορικό Προκόπιο. Το έργο της είναι σημαντικό γιατί αποτελεί σημαντική πηγή για την Α' Σταυροφορία και είναι επίσης πολύτιμο για τις γεωγραφικές και τοπογραφικές πληροφορίες που περιέχει. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η αρχαίζουσα ελληνική μιμούμενη τους αρχαίους συγγραφείς τους οποίους οι Βυζαντινοί θεωρούσαν σε πνευματικό επίπεδο πρότυπά τους και τους εαυτούς τος συνεχιστές και κληρονόμους τους.
Πέθανε μετά το 1148, αλλά άγνωστο ακριβώς πότε, και ετάφη κοντά στον πατέρα της, στη Μονή Παμμακάριστου.
H γέννησή της...
Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός, όταν γύρισε στο παλάτι από τους πολέμους του με τους Νορμανδούς, ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος. Μετά από τρεις ημέρες δέχτηκε το καλύτερο δώρο που μπορούσε να του χαρίσει η γυναίκα του Ειρήνη. Ένα όμορφο κοριτσάκι. Ο Αλέξιος σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και αναφώνησε:
-Ευχαριστώ, Κύριε. Αν δεν έρθει ξοπίσω της γιος, αυτή θα είναι διάδοχός μου, αυτή θα στηρίξει το θρόνο μου.
Μέσα στην κούνια τής φόρεσαν το αυτοκρατορικό διάδημα και την αρραβώνιασαν με το δεκάχρονο Κωνσταντίνο Δούκα, γιο του εκθρονισμένου αυτοκράτορα Μ. Δούκα.
Από το πολύ καλό βιβλίο της Σοφίας Παπαδάκη, Ιστορίες από το Βυζάντιο
εργο Ρώσσου ζωγράφου
ΠΗΓΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου