Αν η Ευρώπη δεν μπορεί πραγματικά να μας βοηθήσει να βγούμε από το τέλμα, που είναι τέλμα αμιγώς πολιτικο, ας μας αφήσει καλύτερα να λύσουμε τα προβλήματα μας μόνοι. Αλλίως η ευθύνη της θα είναι ασυγχώρητη.
Οκτώβρης 2013
(τα σχόλια που σήμερα αποσπασματικά δημοσίευσα είναι μέρος άρθρων ενός διαδικτυακού φίλου , που όμως έχει αποσυρθεί και δεν συμμετέχει εδώ
δεν μπόρεσα να ρωτήσω εαν μου επιτρέπει να αναφερθώ στο όνομά του και έτσι αποφάσισα να τα δημοσιεύσω ως ανώνυμα αλλά όμως λιαν επώνυμα στην προσωπική μου σελίδα
Αποτελούν σκέψεις από τα πρώτα μνημονιακά έτη
Η ελληνική κοινωνία άργησε να επικεντρωθεί στην πραγματικότητα και επομένως άργησε να προτείνει τρόπους διεξόδου και λύσεις.
Και σήμερα οι διαδικασίες είναι εξαιρετικά αργές και πλέον λίαν επικίνδυνες )
Στην χώρα τρέχει απλά ένα συνεπές και σκληρό πρόγραμμα διάσωσης και σταθεροποίησης, σε νέες, σίγουρες βάσεις, του κομματικού και πελατειακού κράτους, με έξοδα του ελληνικού λαού και με την ευγενή και γενναιόδωρη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οποία, όπως τόσα χρόνια άλλωστε, συνεχίζει να πετάει τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, χρηματοδοτώντας με προθυμία και πλημμελέστατο έλεγχο τα διάφορα "προγράμματα", που, δεκαετίες τώρα, αναμόρφωσαν με τον γνωστό τρόπο την χώρα και γέμισαν με πακτωλούς τα ταμεία των ξένων τραπεζών.
(σχολιασμός δανεικός )(μόνο την εικονική σύνθεση πράττω..)
Η Βουλή είναι πάντα πολύ απασχολημένη.
Τόσο, που καλό θα ήταν να ρωτήσουμε ευθέως "τί εννοούν απασχόληση"
Καλός λαός, λοιπόν, κατά κακού λαού. Υπεύθυνοι κατά ανεύθυνων. Οι θεσμοί υπνώττουν και υποκαθίστανται από την ηθική που διαμορφώνεται μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες και καλλιεργείται στα πεζοδρόμια και στα social media. Δρόμος στρωμένος με τα άνθη της καλού, που, όμως, οδηγεί μοιραία στην κόλαση. Με τους πραγματικούς θύτες ανέγγιχτους, οχυρωμένους πίσω από την ασφάλεια της ποινικής και πολιτικής τους ασυλίας.
Τίποτε δεν στέκει από μόνο του και τίποτε δεν είναι αυτοφυές.
Οι απλοϊκές ερμηνείες δεν δίνουν ασφαλείς απαντήσεις. Προσφέρουν μόνον άλλοθι εκατέρωθεν, οδηγώντας σε έναν πρωτόγονο μανιχαϊσμό. Και επιτρέπουν την επανάληψη των ίδιων λαθών.
(το εχω δανειστεί το σχόλιο)
Το ζήτημα δεν είναι να μην κάνει κανείς λάθη. Όλοι κάνουν. Το ζήτημα είναι να μην μπορεί ή να μην θέλει να διδαχθεί από αυτά.
(το έχω δανειστεί το σχόλιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου