Ο Θεός μεθ Ημών
Ευχές είναι η δυνατότητα της Όρασης και Ελευθερία είναι η Αλήθεια
και Απελευθέρωση είναι η αποδοχή της Αλήθειας και η απαρχή της θεμελίωσης με άυλο υλικό, την Αξία
Και η Αλήθεια είναι ολοφάνερη και δεν κρύβεται
Στην Ελληνική Μυθολογία η Αλήθεια είναι η Μητέρα της Αρετής
Ο μύθος μας δίνει την ερμηνεία
Και τότε ηχούν αληθινά
Τα καθησυχαστικά έχουν αποσυρθεί από το ανθρώπινο τοπίο
Είναι αυτά όλα τα ψεύδη
Κρακελέ του πάγου αντίστοιχα με τους νοητικούς συνδέσμους στο έρμο μας ανθρώπινο καύκαλο
ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Να σώσουμε τον Άνθρωπο και την Ανθρωπιά του
Οι μηχανές υπηρέτες και όχι δαρβίνοι και παραμορφωτές του ανθρώπινου προσώπου και ξεθεμελιωτές της ανθρώπινης ψυχής
όπως επιδιώκουν οι παράφρονες που κρατούν το πηδάλιο των ισχυρών στον πλανήτη
Να στοιχηματίσουμε αυτό τον χρόνο την Σωτηρία ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Η δυνατότητα του μέλλοντος των παιδιών είναι δική μας ευθύνη
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε
----------------------------------------------------------------
Τα Αδέλφια "Τα κιτρινοκέρασα"
Ευχές πολλές,
ζεστές
και αγάπη
πολλή αγάπη
κι ο ουρανός είναι δικός μας
κι οι θάλασσες κι αυτές δικές μας
κι η γη γεννά
κίτρινα μικρά ανθάκια
τραγουδούσαμε μαζί
τα κιτρινοκερασάκια....
------------------------------
(ηλεκτρόδιο ευχολόγιο ΑΣ)
------------------------------
φωτό The “secret” Eglantine and Laurence, Paris 1979.
Ευχές πολλές,
ζεστές
και αγάπη
πολλή αγάπη
κι ο ουρανός είναι δικός μας
κι οι θάλασσες κι αυτές δικές μας
κι η γη γεννά
κίτρινα μικρά ανθάκια
τραγουδούσαμε μαζί
τα κιτρινοκερασάκια....
------------------------------
(ηλεκτρόδιο ευχολόγιο ΑΣ)
------------------------------
φωτό The “secret” Eglantine and Laurence, Paris 1979.
_______________________________________________________
Κώστας Κρυστάλλης: ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι,
που λουλουδιάζουν τα κλαριά, που λυόνουνε τα χιόνια,
για ζωθούμε τάρματα και τα χρυσά τσαπράζια,
να βγούμε κλέφτες, βρε παιδιά, κλέφτες στα κορφοβούνια;
Μεσ’ στην ψηλότερη κορφή να στήσουμε λημέρι,
ναχουμε τάστρα τ’ ουρανού τ’ αποβραδύς κουβέντα,
κ’ εμάς το γλυκοχάραμα να πρωτοχαιρετίζη,
εμάς ο ήλιος την αυγή σαν κρούη να πρωτοβλέπη.
Να μας ζηλεύουν οι αετοί, να μας ξυπνούν τ’ αηδόνια,
και μεσ’ τα γάργαρα νερά και μεσ’ στες κρύες βρύσες
νεράιδες να μας νίβουνε, φιλιά να μας χορταίνουν.
Αράδ’ αράδα τάρματα στα πεύκα θα κρεμάμε,
και θε να σταίνουμε χορό. Και κάθε μας τραγούδι
θάναι βροντή από σύγνεφο, φωτιά από αστροπελέκι
Θα μας τρομάζουν τα θηριά, θα προσκυνούν οι κάμποι.
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι,
να βγούμε κλέφτες, βρε παιδιά, κλέφτες στο κορφοβούνια;
Ο Κώστας Κρυστάλλης από το Συρράκο της Ηπείρου, γεννημένος το 1868, όταν η Ήπειρος βρισκόταν κάτω από τον ζυγό της Τουρκοκρατίας, παρ’ ό,τι ”έφυγε” πρόωρα, μόλις στα 26 του χρόνια, άφησε πίσω του ένα πολύτομο έργο, από το οποίο μερικά ποιήματα και ορισμένα πεζά του αποτελούν αριστουργήματα ποίησης, λόγου, γλώσσας, εικόνων, ηθογραφίας, πατριωτισμού, αγάπης στο λαό μας και την βουνίσια ζωή και ανάδειξης ενός χαμένου πια αλλά περήφανου και ηρωικού πολιτισμού των τσελιγκάτων.
Τσελιγκάτων στα οποία δούλεψε από μικρός ο Κρυστάλλης και τα οποία διαφύλαξαν στην καρδιά τους και στα ψηλά βουνά μια άφθαστη δημοτική γλώσσα και ένα αθάνατο δημοτικό τραγούδι, μαζί με την φλόγα της Λευτεριάς, την ώρα που στους κάμπους κυριαρχούσαν αιώνες σκλαβιάς.
(το κείμενο το δανείστηκα από τον Γερομοριά)
------------------------------------
φωτό Ed van der Elsken The boy with torn coat - Paris 1951
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι,
που λουλουδιάζουν τα κλαριά, που λυόνουνε τα χιόνια,
για ζωθούμε τάρματα και τα χρυσά τσαπράζια,
να βγούμε κλέφτες, βρε παιδιά, κλέφτες στα κορφοβούνια;
Μεσ’ στην ψηλότερη κορφή να στήσουμε λημέρι,
ναχουμε τάστρα τ’ ουρανού τ’ αποβραδύς κουβέντα,
κ’ εμάς το γλυκοχάραμα να πρωτοχαιρετίζη,
εμάς ο ήλιος την αυγή σαν κρούη να πρωτοβλέπη.
Να μας ζηλεύουν οι αετοί, να μας ξυπνούν τ’ αηδόνια,
και μεσ’ τα γάργαρα νερά και μεσ’ στες κρύες βρύσες
νεράιδες να μας νίβουνε, φιλιά να μας χορταίνουν.
Αράδ’ αράδα τάρματα στα πεύκα θα κρεμάμε,
και θε να σταίνουμε χορό. Και κάθε μας τραγούδι
θάναι βροντή από σύγνεφο, φωτιά από αστροπελέκι
Θα μας τρομάζουν τα θηριά, θα προσκυνούν οι κάμποι.
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι,
να βγούμε κλέφτες, βρε παιδιά, κλέφτες στο κορφοβούνια;
Ο Κώστας Κρυστάλλης από το Συρράκο της Ηπείρου, γεννημένος το 1868, όταν η Ήπειρος βρισκόταν κάτω από τον ζυγό της Τουρκοκρατίας, παρ’ ό,τι ”έφυγε” πρόωρα, μόλις στα 26 του χρόνια, άφησε πίσω του ένα πολύτομο έργο, από το οποίο μερικά ποιήματα και ορισμένα πεζά του αποτελούν αριστουργήματα ποίησης, λόγου, γλώσσας, εικόνων, ηθογραφίας, πατριωτισμού, αγάπης στο λαό μας και την βουνίσια ζωή και ανάδειξης ενός χαμένου πια αλλά περήφανου και ηρωικού πολιτισμού των τσελιγκάτων.
Τσελιγκάτων στα οποία δούλεψε από μικρός ο Κρυστάλλης και τα οποία διαφύλαξαν στην καρδιά τους και στα ψηλά βουνά μια άφθαστη δημοτική γλώσσα και ένα αθάνατο δημοτικό τραγούδι, μαζί με την φλόγα της Λευτεριάς, την ώρα που στους κάμπους κυριαρχούσαν αιώνες σκλαβιάς.
(το κείμενο το δανείστηκα από τον Γερομοριά)
------------------------------------
φωτό Ed van der Elsken The boy with torn coat - Paris 1951
----------------------------------------------------
Μη ξεχάσουμε να λευτερωθούμε !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου