....................
Κώστας Καρυωτάκης
Εμβατήριο Πένθιμο και Κατακόρυφο
Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
H ευτυχία μου, σκέπτομαι, θά 'ναι
ζήτημα ύψους.
Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα
Aμάλθειο κέρας.
(Tαπεινή τέχνη δίχως ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!)
Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθώ κοντά σου
κατακορύφως.
Oι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.
Ά! πρέπει τώρα να φορέσω
τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ' αρέσω.
(από τα Ποιήματα και Πεζά, Eρμής 1972)
Ο Μάρκος Αυγέρης είχε πεί οτι ο Κώστας Καρυωτάκης μόνο από το ποίημα
<εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο> είναι μεγάλος ποιητής
Κι ας μην είχε γράψει κανένα άλλο !
_____________________________________________________________________________________
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
ΚΑΘΑΡΣΙΣ
Βέβαια. Ἔπρεπε νὰ σκύψω μπροστὰ στὸν ἕνα καί, χαϊδεύοντας ἡδονικὰ τὸ μαῦρο σεβιότ -πάφ, πάφ, πάφ, πάφ-, «ἔχετε λίγη σκόνη» νὰ εἴπω «κύριε Ἄλφα».
Ἔπρεπε πίσω ἀπὸ τὰ γυαλιὰ τοῦ Γάμμα, νὰ καραδοκῶ τὴν ἱλαρὴ ματιά του. Ἂν μοῦ τὴν ἐχάριζε, νὰ ξεδιπλώσω τὸ καλύτερο χαμόγελό μου καὶ νὰ τὴ δεχθῶ ὅπως σὲ μανδύα ἱππότου ἕνα βασιλικὸ βρέφος. Ἂν ὅμως ἀργοῦσε, νὰ σκύψω γιὰ τρίτη φορὰ γεμάτος συντριβὴ καὶ ν᾿ ἀρθρώσω: «Δοῦλος σας, κύριέ μου».
Ἀλλὰ πρῶτα πρῶτα ἔπρεπε νὰ μείνω στὴ σπεῖρα τοῦ Δέλτα. Ἐκεῖ ἡ λῃστεία γινόταν ὑπὸ λαμπρούς, διεθνεῖς οἰωνούς, μέσα σὲ πολυτελῆ γραφεῖα. Στὴν ἀρχὴ δὲν θὰ ὑπῆρχα. Κρυμμένος πίσω ἀπὸ τὸν κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θὰ ὀσφραινόμουν. Θὰ εἶχα τρόπους λεπτούς, ἀέρινους. Θὰ ἐμάθαινα τὴ συνθηματική τους γλῶσσα. Ἡ ψαῦσις τοῦ ἀριστεροῦ μέρους τῆς χωρίστρας θὰ ἐσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ἕνα ἐπίμονο τίναγμα τῆς στάχτης τοῦ πούρου θὰ ἔλεγε: «σύμφωνος». Θὰ ἐκέρδιζα τὴν ἐμπιστοσύνη ὅλων. Καί, μιὰ μέρα, ἀκουμπώντας στὸ κρύσταλλο τοῦ τραπεζιοῦ μου, θὰ ἔγραφα ἐγὼ τὴν ἀπάντηση: «Ὁ αὐτόνομος ὀργανισμός μας, κύριε Εἰσαγγελεῦ...»
Ἔπρεπε νὰ σκύψω, νὰ σκύψω, νὰ σκύψω. Τόσο ποὺ ἡ μύτη μου νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴ φτέρνα μου. Ἔτσι βολικὰ κουλουριασμένος, νὰ κυλῶ καὶ νὰ φθάσω.
Κανάγιες!
Τὸ ψωμὶ τῆς ἐξορίας μὲ τρέφει. Κουροῦνες χτυποῦν τὰ τζάμια τῆς κάμαράς μου. Καὶ σὲ βασανισμένα στήθη χωρικῶν βλέπω νὰ δυναμώνει ἡ πνοὴ ποὺ θὰ σᾶς σαρώσει.
Σήμερα ἐπῆρα τὰ κλειδιὰ κι ἀνέβηκα στὸ ἑνετικὸ φρούριο. Ἐπέρασα τρεῖς πόρτες, τρία πανύψηλα, κιτρινωπὰ τείχη, μὲ ριγμένες ἐπάλξεις. Ὅταν βρέθηκα μέσα στὸν ἐσωτερικό, τρίτο κύκλο, ἔχασα τὰ ἴχνη σας. Κοιτάζοντας ἀπὸ τὶς πολεμίστριες, χαμηλά, τὴ θάλασσα, τὴν πεδιάδα, τὰ βουνά, ἔνιωθα τὸν ἑαυτό μου ἀσφαλῆ. Ἐμπήκα σ᾿ ἐρειπωμένους στρατῶνες, σὲ κρύπτες ὅπου εἶχαν φυτρώσει συκιὲς καὶ ροδιές. Ἐφώναζα στὴν ἐρημία. Ἐπερπάτησα ὁλόκληρες ὧρες σπάζοντας μεγάλα, ξερὰ χόρτα. Ἀγκάθια κι ἀέρας δυνατὸς κολλοῦσαν στὰ ροῦχα μου. Μὲ ἧβρε ἡ νύχτα...
..................................................
Ο ποιητής κυριευμένος από την αγανάκτησή του για όλο αυτό το πλαίσιο διαφθοράς που διατηρείται ανέπαφο, χωρίς κανείς να τολμά να το αντιμετωπίσει, αισθάνεται την ανάγκη να τραπεί σε φυγή, να ξεφύγει από τις ίδιες του τις σκέψεις. Ανεβαίνει στο ενετικό φρούριο της πόλης, περνά διαδοχικά τις πόρτες και τα τείχη του, αναζητώντας ένα χώρο κρυφό, ένα χώρο που θα του προσφέρει μιαν αίσθηση ασφάλειας.
Η διαδρομή αυτή στο φρούριο, το πολύωρο περπάτημα, οι φωνές και το σπάσιμο των ξερών χόρτων, δεν είναι παρά μια πράξη εκτόνωσης, που φανερώνει την ένταση με την οποία ο ποιητής βιώνει την αδικία που έχει γίνει εις βάρος του, αλλά και τη συνεχή αδικία που συντελείται εις βάρος των απλών πολιτών. Ο ποιητής βρίσκεται σε μια εξαιρετικά επώδυνη συναισθηματική φόρτιση, που τον οδηγεί ως το σημείο να αισθάνεται πως οι διεφθαρμένοι άνθρωποι του υπουργείου, θα είναι αμετακίνητοι σε όλους τους αιώνες
....................................................
Κορυφαία περιγραφή της εσωτερικής κατοχής από την τοκογλυφία
Ο Κ. Καρυωτάκης έβλεπε οτι η Ελλάδα σύντομα θα αποσυντεθεί εαν δεν ανατραπεί η διαπλοκή και η διαφθορά.
Αυτός ο γεννημένος στην Αρκαδία, όπου η Αρκαδία γαλουχημένη από το ηρωϊκό παρελθόν παρέδιδε την αναμέτρηση στους λόγους των δικών της παιδιών και σ εκείνη την γενιά του 1920
Ο ποιητής υπερασπίστηκε την ιστορία καταγγέλλοντας την σήψη του Κράτους που είχε εξ αρχής φτιαχτεί για τους κυρίαρχους
Λογής λογής λόγιοι λούφαξαν και δεν μίλησαν και στάθηκε σ ένα ιλλιγιώδες ύψος μόνος του ο Καρυωτάκης
φωτό Παλαμήδι
________________________________________________________________________________
Κώστας Καρυωτάκης
Mικρή Aσυμφωνία εις A μείζον
A! κύριε, κύριε Mαλακάση,
μικρόν εμέ κι εσάς μεγάλο,
ίδια τον ένα και τον άλλο;
Tους τρόπους, το παράστημά σας,
το θελκτικό μειδίαμά σας,
το monocle που σας βοηθάει
να βλέπετε μόνο στο πλάι
και μόνο αυτούς να χαιρετάτε
όσοι μοιάζουν αριστοκράται,
την περιποιημένη φάτσα,
την υπεροπτική γκριμάτσα
από τη μια μεριά να βάλει
της ζυγαριάς, κι από την άλλη
πλάστιγγα να βροντήσω κάτου,
μισητό σκήνωμα, θανάτου
άθυρμα, συντριμμένο βάζον,
εγώ, κύμβαλον αλαλάζον.
A! κύριε, κύριε Mαλακάση,
ποιος τελευταίος θα γελάσει;
(από τα Ποιήματα και Πεζά, Ερμής 1972)
Το ποίημα έμεινε στην ιστορία με τον πρώτο του στίχο
<Α! κύριε Μαλακάση μου>
Στην ΝΟΕ του Αριστοτελείου προσωπικά χρησιμοποιούσα τον στίχο όσες φορές μιλούσα με κομψευάμενους "λόγιους" που στ λόγια ήταν επαναστάτες και στην πράξη βαθύ κατεστημένο!
Ο Κ . Καρυωτάκης τα έβαλε με το κατεστημένο της εποχής (διαχρονικό είναι το σωστό) που το γνώριζε πολύ καλά μια και ο πατέρας του ως αντιβενιζελικός με λόγο ορθό είχε υποστεί διώξεις από το καθεστώς. Ο ποιητής εγνώριζε από παιδί οτι το καθεστὠς κρύβεται πίσω από μεγαλοστομίες και ψεύδη.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Το σατιρικό περιοδικό ''Η Γάμπα'' 1919 | Κώστας Καρυωτάκης & Άγις Λεβέντης
Η Γάμπα 13.10.1919, διευθυνταί: Μίμης Χλαπάτσας & Νίκος Τσαπατσούλιας
Σεπτέμβριος 1919: Ο Κώστας Καρυωτάκης (23 ετών) εκδίδει με τον Άγι Λεβέντη (με τα ψευδώνυμα Μίμης Χλαπάτσας και Νίκος Τσαπατσούλιας, αντίστοιχα)
το εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό ''Η Γάμπα'', του οποίου η δημοσίευση όμως απαγορεύτηκε μετά από έξι τεύχη κυκλοφορίας.
Οκτώβριος 1919: Κατάσχεση του τίτλου της Γάμπας η οποία κρίνεται άσεμνη και διακόπτεται η κυκλοφορία της.
Είμαστε υποχρεωμένοι, από την στήλην αυτή να εκφράσωμεν τας θερμάς μας ευχαριστίας προς το κοινόν, το οποίον με τόσον ενθουσιασμό υπεδέχθη τη Γάμπα. Όσον αφορά δια την ακαταστασίαν ήτις παρετηρήθη στο πρώτον φύλλον και εν μέρει στο δεύτερον, ιδίως στο ζήτημα της αποστολής των φύλλων στας επαρχίας και στους συνδρομητάς, ζητούμεν συγγνώμην. Παρενεβλήθησαν λόγοι ανώτεροι της θελήσεώς μας. Ποτέ δεν εφανταζόμεθα ότι η κυκλοφορία μας θα ανήρχετο εις 20.000 από του πρώτου φύλλου. Φαντασθήτε 20 χιλιάδες γάμπες. Αναγκασθήκαμεν το πρώτο φύλλο να το τυπώσωμε δύο φορές. Και όσοι ξεύρουν απ' αυτές τις δουλειές, μπορούν να καταλάβουν τα τρεχάματα, τους διαπληκτισμούς και τις φασαρίες, να μας λυπηθούν και να μας συγχωρήσουν.
Τα προσωρινά γραφεία
Προσωρινώς, γραφεία μας
έχομε οδός Φαβιέρου,
54 αριθμός,
στο σπίτι κάποιου γέρου.
Μας βρίσκουνε τα άτομα
εις το μεσαίον πάτωμα
5 με 7 το εσπέρας
καθ' όλας τας ημέρας.
Λίαν δεχόμεθα ευγενώς
παξιμαδοκλέπτριας,
μοδίστες, κοριτσόπουλα
και σοβαρά κυρίας.
"Εισέρχεσθε διά μιας καταπακτής κρατώντες φανόν ανημμένον. Θα ιδήτε μίαν επιγραφήν "ο κώδων δεν κτυπά". Δεν είνε ανάγκη λοιπόν να κτυπήσετε το κουδούνι, το οποίον άλλως τε, δεν υπάρχει. Μη ζητήσετε να βγάλετε το καπέλλο, διότι δεν θα σας δοθή καιρός· πρέπει και με τα δυο σας χέρια να προασπίζετε την τσέπη του πορτοφολιού σας διά πολλούς λόγους. Θα τρέξη αμέσως να τεθή υπό τας διαταγάς σας ο προσωπάρχης του επί των τελετών και δεξιώσεων τμήματος, του επιστατικού προσωπικού των γραφείων της "Γάμπας". Θα φέρη πρασίνην χρυσοποίκιλτον λιβρέαν με το έμβλημα της "Γάμπας" εις το αριστερόν περιβραχιόνιον. Με τον αφελέστερον τρόπον του κόσμου θα σας ζητήση το μπαστούνι και το παλτό σας. Αν δεν τα έχετε βαρεθή, μην τα δώσετε επ' ουδενί λόγω. Αφού σας κάνη τας κεκανονισμένας δέκα υποκλίσεις και εις το τέλος σας παίξη την σχετικήν καρπαζιάν θα σας εισαγάγη με μίαν κλωτσιά εις τα οπίσθια εις το δωμάτιον των διευθυντών. Ο κ. Χλαπάτσας θα προθυμοποιηθή να σας υποδείξη σε ποιες σανίδες του πατώματος θα μπορούσατε να πατήσετε για να φθάσετε ακινδύνως μέχρις αυτού. Ως εκ συνθήματος λεγεών ποντικών διαφόρων μεγεθών θα εφορμήση εναντίον σας. μη φοβηθήτε. Είνε τα κατοικίδια ζώα της "Γάμπας". Είνε κακομαθημένα. Κατά βάθος όμως έχουν πολύ καλήν ψυχήν. Χαϊδέψτε τα λίγο. Δεν θα σας πειράξουν. Ο κ. Τσαπατσούλιας θα καταγίνεται από πολλού να στερώση με διάφορα τεχνητά μέσα ένα κάθισμα για να σας το προσφέρη. Επί τέλους θα καθήσετε."
Κ. Καρ...
*****************************************
τρίτο φύλλο 22.09.1919
Aυτοκτονία
"Απελπισθείς εκ των στερήσεων της ζωής και εκ των ερωτικών ατυχιών, ο παις του εφοπλιστού κ. Καραβάκη, ηυτοκτόνησε χθες, βληθείς διά σφαίρας περιστρόφου εις την δεξιάν ωμοπλάτην. Ο θάνατος επήλθεν ακαριαίος και τρομερός. Ο δυστυχής παις ήτο ηλικίας 2 ετών και τριών μηνών και μόλις προ τριετίας είχε λάβει το δίπλωμα της Νομικής. Τον κ. Καραβάκην συλλυπούμεθα εγκαρδίως".
Αγνώστου
*******************************
Στη στιγμή
Κάποιος νόμος της Χημείας
και της Φυσικής προσέτι
ξεύρεις φως μου, λέγει ότι
η τριβή παράγει ζέστη.
Έλα τώρα πούνε κρύο
αγκαλιά να κοιμηθούμε
να με τρίβεις να σε τρίβω
στη στιγμή να ζεσταθούμε!
Σαμψών, Αράχωβα
έκτο φύλλο, 13.10.1919
*********************************
ΑΘΑΝΑΤΕ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ
πριν σε καταπιεί το θηρίο που επιτίθεται με δηλητήριο στα λαμπρά ελληνικά μυαλά με σκοπό να τα εξαφανίσει
-----------------------------------------------------------------------------------------
Ο κήπος είμαι | Κώστας Καρυωτάκης, 1927
Ὁ κῆπος εἶμαι ποὺ ἄλλοτε μὲ τ᾿ ἄνθη του εὐωδοῦσε
κι ἐγέμιζε μὲ χαρωπὸ τιτύβισμα πουλιῶν,
τὴ νύχτα, στὴ σκιάδα του, ἡ ἀγάπη ἐπερπατοῦσε.
Ὁ κῆπος εἶμαι ποὺ ἔμεινε χρόνια πολλὰ στὴν ἴδια
θέση, μάταια προσμένοντας κάποιαν ἐπιστροφή,
ποὺ ἀντὶ λουλούδια τώρα πιὰ στ᾿ ἀγκάθια ἔχει ταφεῖ,
ποὺ σώπασαν τ᾿ ἀηδόνια του καὶ πνίγεται στὰ φίδια.
Κώστας Καρυωτάκης, συλ. Ελεγεία και σάτιρες, 1927
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Σα σήμερα ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
κατέφυγε στον Γαλαξία νηπενθής έφηβος ομηρικός
ΝΗΠΕΝΘΗΣ (ομηρική λέξη)
ο αποβάλλων το πένθος, την λύπη, ο απενθής.
ο ελεύθερος πένθους
νηπενθής ως επίθετο του Απόλλωνος
σα σήμερα νηπενθώς ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Ελλάδας και της Οικουμένης απήλθε
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Η προσέγγισή του λόγω της αυτοχειρίας του μειώνει ψευδώς το μεγάλο του ποιητή ανάστημα
Υπήρξε ένας από τους πιό σημαντικούς ποιητές της γενιάς του 1920 εκφραστής του μοντερνισμού και του λυρισμού στην ελληνική ποίηση
Ο Κώστας Καρυωτάκης, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές και πεζογράφους, θεωρείται ο κυριότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης, με τα έργα του να έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Η ποίησή του είναι μέρος τόσο της ελληνικής εκπαίδευσης όσο και του εξωτερικού, τη στιγμή που για το έργο του έχουν γραφτεί εκατοντάδες εργασίες και βιβλία και έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες ειδικά συνέδρια.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας στις 30 Οκτωβρίου 1896, ως το δεύτερο παιδί του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη, με καταγωγή από την Καρυά Κορινθίας, και της Αικατερίνης Σκάγιαννη από την Τρίπολη
Το 1914, ο 18χρονος τότε Κώστας Καρυωτάκης πέρασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και από το δεύτερο μόλις έτος άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά σε λαϊκά περιοδικά αλλά και σε εφημερίδες, όπως η «Ακρόπολη». Στα τέλη του 1917, έλαβε το πτυχίο του από τη Νομική με «λίαν καλώς», την περίοδο που ο πατέρας του απολύθηκε από το δημόσιο ως αντιβενιζελικός.
Το 1919, έλαβε άδεια δικηγόρου και ενώ για ένα διάστημα επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Έτσι, διορίστηκε υπουργικός γραμματέας Α’ στη Θεσσαλονίκη, για να είναι κοντά στους γονείς του, οι οποίοι διέμεναν πλέον στη συμπρωτεύουσα. Τοποθετήθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων οι νομαρχίες Σύρου, Άρτας και Αθήνας, κάτι που δεν τον ευχαριστούσε.
Για να αποφύγει τις μεταθέσεις, μεταπήδησε στο Υπουργείο Πρόνοιας και Κοινωνικής Αντιλήψεως και μάλιστα στην κεντρική υπηρεσία της Αθήνας. Στο Υπουργείο, επέδειξε σημαντικό έργο πρότασης νόμων που αφορούσαν τη δημόσια υγεία, έργο που όμως δεν υλοποιήθηκε λόγω της δικτατορίας του Πάγκαλου.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή «Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων», δημοσιεύτηκε το 1919, όπως και «Η Γάμπα», το σατιρικού περιεχομένου περιοδικό που εξέδωσε, του οποίου η δημοσίευση απαγορεύτηκε μετά από έξι τεύχη κυκλοφορίας, ενώ η δεύτερη συλλογή του «Νηπενθή» εκδόθηκε το 1921.
Στη Νομαρχία Αττικής, γνώρισε την επίσης ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, το 1922, όπου εργάζονταν και οι δύο προσωρινά. Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν, αλλά ο δεσμός τους διηρκήσε για πολύ λίγο, καθώς ο Κώστας Καρυωτάκης έμαθε ότι νοσεί από σύφιλη, μια αρρώστια τότε ανίατη, η οποία αποτελούσε και κοινωνικό στίγμα, και ζήτησε από τη Πολυδούρη να χωρίσουν. Εκείνη του πρότεινε γάμο χωρίς να αποκτήσουν παιδιά, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Το 1927, εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες», ενώ το 1928, είχε ήδη αναπτύξει και συνδικαλιστική δράση, σε «σύγκρουση με την αστική τάξη της παρακμής» και το αντίστοιχο κράτος. Όντας Δημόσιος Υπάλληλος είχε εκλεγεί, στις 13 Ιανουαρίου 1928, γραμματέας της «Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών» και συμμετείχε σε απεργιακούς αγώνες, πράγμα που οδήγησε στην μετάθεσή του σε Πάτρα και Πρέβεζα. Η θέση εργασίας του ήταν στη Νομαρχία Πρέβεζας, στο Γραφείο Εποικισμού και Αποκαταστάσεως Προσφύγων
Ο Κώστας Καρυωτάκης ως δικηγόρος της Νομαρχίας είχε στα καθήκοντά του τη σύνταξη και τον έλεγχο των τίτλων κυριότητας των αγροτεμαχίων διανομής προς τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας.
Εκτός από το ποιητικό του έργο, ο Καρυωτάκης έγραψε επίσης πεζά, μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών, όπως των Φρανσουά Βιγιόν, Σάρλ Μπωντλαίρ, Πωλ Βερλαίν, Τριστάν Κορμπιέρ, Ζαν Μορεάς, Χάινριχ Χάινε κά, ενώ τα ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από το ροκ συγκρότημα «Υπόγεια Ρεύματα», τον Μίκη Θεοδωράκη, τη Λένα Πλάτωνος, τον Μίμη Πλέσσα, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιάννη Γλέζο και τον Νίκο Ξυδάκη.
Ο Καρυωτάκης έζησε σε μια εποχή πολύ ταραγμένη, η οποία τον σημάδεψε. Βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, επέκταση των συνόρων της χώρας, Μικρασιατική καταστροφή και καταποντισμός της Μεγάλης Ιδέας, μαζική εισροή προσφύγων, πολιτική διαφθορά, εκτεταμένη εξαθλίωση των λαϊκών τάξεων, άθλιες συνθήκες εργασίας, έντονοι απεργιακοί αγώνες κλπ. Η ανεργία μόνο στην Αθήνα, το 1928, έφτανε στο 55%.
Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή που ανέδειξε η γενιά του ’20 και από τους πρώτους που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση, ο Κώστας Καρυωτάκης, επηρέασε πολλούς από τους επόμενους ποιητές, όπως τον Σεφέρη, τον Ρίτσο και τον Βρεττάκο.
Ποίηση η οποία δεν έχει ίχνος φιλολογίας, αισθηματισμού και φιλαρέσκειας, ποίηση που αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του χαμένου, με στάση αντιηρωική και αντιδανική. Ο Καρυωτάκης γράφει ποιήματα για το άδοξο, το ασήμαντο, ακόμα και το γελοίο, ως διαμαρτυρία, που φτάνει στο σαρκασμό.
Η προσέγγιση στο έργο του Κ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ γίνεται μόνο μέσα από την βαθεια γνώση του έργου και του αδιέξοδου της ελληνικής πραγματικότητας Υπήρξε πολέμιος της Αστικής Τάξης που υπηρετούσε τα δικά της συμφέροντα σε βάρος των πτωχών ελλήνων
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
*******************************************
φωτό Ίος, στον τάφο του Ομήρου 1918
και "Ακλιτον ΑΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου