Μια από τις πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες στην Ελλάδα
The First Color Photographs of Greece, 1913
Είναι Κέρκυρα. Τα πεπόνια απλωμένα στην πλατεία Βραχλιώτη, στο εμπορικό κέντρο της Κέρκυρας
.......................
σχόλιο από τον Μαρίνο Σιμάτο
...Η "αυτοχρωμια", αποτελεσε τον προδρομο της εγχρωμης φωτο. 16 χρονια μετα την ανακαλυψη της ασπρομαυρης(1839), συνεβη το εξης. Τρεις καμερες τραβουσαν το ιδιο αντικειμενο. Ομως μπρος απο την καθεμια, εβαλαν ενα φιλτρο βασικου χρωματος, μπλε, κοκκινο και πρασινο. Κατα τη διαρκεια της προβολης και των 3 επι κοινης οθονης, το αντικειμενο εμφανιζοταν εγχρωμο. Οι Lumiere επεθεσαν κοκκους αμυλου επι γυαλινης πλακας που ειχαν τα βασικα αυτα χρωματα, λειτουργουντα ως φιλτρα. Αυτες οι γυαλινες διαφανειες απεδειδαν με προβολη, εγχρωμο το ειδωλο. Πατενταριστηκε ως autochrome, δηλ. αυτοχρωμια, υποδηλουσα την χρωματικη ομοιοτητα του φωτογραφουμενου αντικειμενου. Αυτη η τεχνοτροπια εγχρωμων φωτο, διηρκεσε μισο αιωνα, εως οτου εκτοπιστηκε το γυαλι απο το φιλμ που πανω του ειχε κοκκους νιτρικου αργυρου. Ενα εκλεκτο βιβλιο εκυκλοφορησε πριν πολλα χρονια εδω, "Ο αυτοχρωμικος Αθως" με τις Μονες του Αγιου Ορους περι το 1913, εκδ. ΟΛΚΟΣ. Χαιρετω.
..................................
https://www.photo.gr/blogs/%CE%B7-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/?fbclid=IwY2xjawEJ_ABleHRuA2FlbQIxMAABHebLciSYfGggIhPNZbWmwq6jeQBtQ9XFHQNGa5bMAOtpo-_TfWWI5zGZbQ_aem_TZZu0PPas61EzTVgty6Nrw
______________________________________
Η φωτογραφία είναι του Auguste Léon
__________________________________
ΑΚΛΙΤΟΝ : Μ αρέσει ο σοβαρός τρόπος της πόζας στο φακό...Εποχή προτού η εικόνα μας καταδυναστεύσει εντελώς Οσοι κουνήθηκαν είναι η κίνηση του χρόνου!
__________________________________________________________________________________
Όσο φοβόμαστε να είμαστε ελεύθεροι, δεν θα είμαστε ελεύθεροι. Ελευθερία είναι κάπως να ζεις στα μέτρα σου... Και να μην σου επιβάλλουν άλλοι, "μέτρα" που μόνο σκοπό έχουν την λεηλασία.
φωτό Constantine Manos - Freshly baked bread. Olympos. Karpathos. GREECE. 1964.
____________________________________________________________________________
Ο ΜΗΝΑΣ (κείμενο δημοσιευμένο σε εφημερίδα το 2016)
(αφορά τις πυρκαϊές , και ίσως κάποιους τους ενδιαφέρει)
Ο ΜΗΝΑΣ
Τελευταία φορά που συνάντησα τον φίλο μου Μηνά, ήταν πρόπερσι την Άνοιξη.Ο Μηνάς, λίγο πριν βγεί στη σύνταξη, υπέστη πλήγμα βαρύ και φοβερό στο βιός του.Του είχε συμβεί άλλη μια φορά στα νιάτα του.. Αλλά αυτή τη φορά το τραύμα ήταν βαθύ, γιατί από χέρι αδελφικό είχε προκληθεί. Μη έχοντας πόρους και τρόπους από τύχη ανέλπιστη ,άρχισε να μελετά τη ζωή των μελισσών.
Αιτία ήταν η ξαφνική προσγείωση στο ψηλό κλαδί της μουριάς-έξω από το πορτί του αυτοσχέδιου πλυσταριού - ενός ορφανού απελήματος μελισσών.
Το απέλημα σφιχταγκαλιασμένο προστάτευε στο κέντρο την τυχερή βασίλισσα, ενώ μερικές φιλότιμες εργάτριες αναζητούσαν-εν τω μεταξύ- μια φυσική κυψέλη.
Όλα αυτά στο καλυβάκι που ήταν η πρόσφατη καταφυγή του Μηνά, σε βουνοκορφή, πράσινη με θησαυρούς της φύσης και της γης.
Αφού μελέτησε για τα καλά το είδος και τη συμπεριφορά των αγαθών εντόμων, κατέβηκε στην πόλη και προμηθεύτηκε την πρώτη του κυψέλη και τελάρα από κερύθρα, μαζί με τον καπνό για την ακίνδυνη ζάλη.
Το τσαμπί εγκαταστάθηκε στο ασφαλές ξύλινο σπιτάκι.
Από τότε, ο Μηνάς—για να μη σας τα πολυλογώ—έγινε ειδικός και μάλιστα πολύ καλός.
Οι κυψέλες έγιναν μια εικοσάδα και ο φίλος μου ένας ικανός και φίνος παραγωγός μελιού.
Η γαλήνη επέστρεψε στα σωθικά του.
Θα’ταν τότε 75 χρονών.
Η φροντίδα και η λεπτολόγιση της διαδικασίας του τρόπου του αποτελούν μία επιτομή ολόκληρη της ανθρώπινης ευαισθησίας.
Μια άλλη φορά ίσως τα διηγηθώ με πολλή προσπάθεια όμως, για να μπορέσω να περιγράψω τους χρωματισμούς της ψυχής του φίλου μου.
Τότε ίσως καταλάβετε τι εστί Μηνάς.
Εκείνη τη χαρμόσυνη εποχή, κάποια στιγμή, κατέβηκε στην πόλη κι ταχυδρόμησε ένα γράμμα στο μοναχοπαίδι του που είχε χρόνια ξενιτευτεί.
Του γραψε τα καλά νέα.
Να ρθούν με τον 12χρονο εγγονό τον Μηνά.
Ισως έχει μέλλον και προκοπή ο πρόσφατος κάματος …
Το κακό όταν ορμά ,είναι σαν μανιακός που σε κυνηγά.Αυτό συνέβη στο φίλο μου Μηνά.
Μια ήσυχη καλοκαιρινή νυχτιά , με τα άστρα να χαζολογάνε στο νταβάνι, την ώρα που ακουγόταν ο κούκος και το τριζόνι, από πολλές μεριές ξεπήδησαν φλόγες γιγάντιες με πύρινες φονικές γλώσσες.
Η καυτή μανία με χοροπηδητά έκοβε χιλιόμετρα αφήνοντας στο πέρασμά της νεκρούς και σκοτωμένους της φύσης τη σπορά.
Ο Μηνάς όρθιος και μονάχος μέσα στη μαύρη νύχτα –κόλαση παρακολουθούσε με μάτια, κάρβουνο, για άλλη μια φορά την άδικη θανή του κόπου του.
Τ’ αυτιά του, τρυπούσαν, τα τσιρίγματα από τα λεπτά διάφανα καψαλισμένα φτεράκια και θαρρείς και τον σφυροκοπούσαν ουρλιαχτά.
Μερικά δευτερόλεπτα τoν χώριζαν από το σάλτο στη φωτιά δίπλα στις κυψέλες του, όταν ένα μεγάλο τσίμπημα στην κορφή του κεφαλιού του, τον κράτησε από τον τελικό πήδο ,λες και τον τράβηξε η μελισσούλα από το μανίκι.
Το δάκτυλο του Μηνά την ακούμπησε, περίπου γνώρισε ποια από όλες ήταν, τη χάιδεψε και με όλη του την ορμή τράβηξε με δύναμη στο απέναντι ρουμάνι που έδινε μάχη σωτηρίας εκ του συστάδην.
Η γρηγοράδα του Μηνά τους έσωσε.
Κατέφυγαν στη αδελφή βουνοκορφή που ήταν παντελώς καραφλή.
Η μέλισσα στρογγυλοκάθισε όταν κατάκατσαν και μάλλον μισολιπόθυμη αποκοιμήθηκε.
Πήρε η αυγή με χρώμα μουντό και πένθιμο.
Στο τοπίο παρέμειναν ο Μηνάς/τα καρβουνιασμένα κουφάρια/και η μέλισσα.
Το βλέμμα τους μνημόνευσε την νεκρή ομορφιά.
Αργότερα-μετά από πολύ καιρό- συναντώντας τον Μηνά, μου ήταν αδύνατο να βγώ στην δική του απέραντη θέα.
Στη θέα που βύζαινε ο ίδιος για να χει γλυκό σάλιο, να ζήσει το μελισσάκι, τη θέα που πότιζε με δέος για να φυτρώσει στο χιονιά το ενδημικό ανθάκι, να τρυγήσει η μέλισσα, να παραφυλάει ο Μηνάς μη του πεθάνει, να φιάξει κουτί απ τα καβουρντισμένα πλευρά των δέντρων.
Να φιάξει ένα καψαλισμένο απ τη αρχή καλυβάκι με θέα στα μακρινά πελάγη…
Την τελευταία Άνοιξη που ιδωθήκαμε ψηλάφησα με τα μάτια μου ένα ασκεπές ανθρώπινο Μνημείο.
Ολόκληρη επιτομή του θείου.
Αυτός .Ο Μηνάς. Ο φίλος μου.
Χειμώνας 2016
«Άκλιτον»
από Άννα Αναγνώστη- Σταίκου, Εφημερίδα "ΡΗΞΗ"
________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου