......εδώ στην Φολεγάνδρου στην κατωφέρεια
εκεί που στο ξημέρωμα ρέει ήλιος μαζί και ο μπάτης
τα φυλλώματα ανατριχιάζουν
ο νευρικός ιστός αγκαλιάζει τα πρωϊνά
τα πετούμενα άλαλα από την μόνιμη έκπληξη της ωραιότητας
..πόσο θα θελα να μουν φτερωτό καρδερινάκι να πιάνεται η αναπνοή μου κάθε πρωί και κάθε δείλι
εκεί που σμίγουν οι αντίλαλοι από τους δουλευτάδες της γης
και γυναίκες να ροβολούν στα αγνάντι
να έδώ η θέση του Γιάννη που ζωγράφιζε και μετά δεν ήθελε χρήματα και τα χάριζε
βουλιάζει το Αιγαίο μαζί και ο πολιτισμός που έκανε το όν άνθρωπο
και μπέρδευες τις ανάσες αν ήταν του Θεού πνοή ή ερωτική
______________________________________________________________________
..................ξαφνικά
σ ένα δρομί με δρομόσκαλα
ανάμεσα από τις φυλλωσιές το κόκκινο είχε διαδεχτεί το πράσινο
ξεπροβάλλει ένα κεφάλι μιας ευγενικής φυσιογνωμίας
ένα σύνολο σφικταγκαλιασμένο η γυναίκα και η περικοκλάδα
κάπου στην Ρωσία ίσως
πιθανόν στην Ταυρίδα πριν τον πόλεμο
ένας ήχος από μακριά προειδοποιούσε
είχα κάποτε επισκεφτεί τον τόπο ;;
ποιός ξέρει
οταν _έστρεψα την πλάτη και εφυγα μέσα μου κατοίκησε η εικόνα
________________________________________________________
Από την "φαρμακολύτρια" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
¨Οπου καταφεύγει ο ανιάτως πάσχων από έρωτα , να λυθούν τα μάγια (του έρωτα) και αφού αποκοιμήθηκε , μιά φωνή που μοιάζει με χρησμό του λέει:
"«Ύπαγε, ανίατε, ο πόνος θα είναι η ζωή σου...». Και αισθάνεται «αγρίαν χαράν» (σελ. 171) γιατί κατά βάθος δεν ήθελε να λυθούν τα μάγια του έρωτα.
________________________________________________________________________________________________________
Ο γενέθλιος δρόμος μου
Η Πρώτη Σχολή Ευελπίδων ιδρύθηκε με την ονομασία “Κεντρικόν Πολεμικόν Σχολείον”
από τον Ιωάννη Καποδίστρια, για να στελεχώσει το Στρατό και το Πολεμικό Ναυτικό.
Η σχολή λειτούργησε στο Ναύπλιο από το 1828 μέχρι το 1834
από τη δολοφονία του το Σεπτέμβριο του 1831. Δύο χρόνια αργότερα το Ναύπλιο υποδέχεται το
Βασιλιά Όθωνα και το 1834 ο Ναυπλιακός λαός ζει από κοντά την αγωνία της καταδίκης
σε θάνατο του Κολοκοτρώνη. Την 1η Δεκέμβρη του 1834 η πρωτεύουσα μεταφέρεται
στην Αθήνα. Ο πρόλογος για την έξωση του Όθωνα γράφτηκε με την επανάσταση των
κατοίκων του Ναυπλίου (1/2/1862) με πρωταγωνίστρια την Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου.
Τα παραπάνω ως μικρό ιστορικό
Τα επόμενα χρόνια στο δημοτικό στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου τα παιδιά ρωτούσαμε
εαν θα έρθουν και οι Οπλαρχηγοί να μας δούν
Το ωραίο ήταν που δεν παίρναμε απάντηση
Οπότε το σημερινό Πολεμικό Μουσείο ήταν κάτι σαν το κοινό μας σπίτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου