ΠΛΑΤΩΝ (αποσπασματικά )
Στον Πλάτωνα άρεσε η τέχνη και ο ίδιος είχε σχέσεις με πολλούς καλλιτέχνες.
Ο ίδιος μάλιστα, μελέτησε ζωγραφική και έγραψε ποιήματα, ενώ οι ίδιοι οι διάλογοί του είναι καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Παρόλα όμως αυτά, η αξιολόγηση που έκανε της τέχνης ήταν αρνητική.
Ωστόσο, αυτό δεν φαίνεται να ήταν αποτέλεσμα αποκλειστικά των προσωπικών του αντιλήψεων. Αντικατοπτρίζει την ελληνική σκέψη και την πανάρχαια σύγκρουση μεταξύ φιλοσοφίας και ποίησης (Πολιτεία, 607b-c).
Η σύγκρουση αυτή βασιζόταν στον ισχυρισμό πως η ελληνική ποίηση καθοδηγούσε τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που τους καθοδηγούσε και η φιλοσοφία.
Ο Όμηρος και ο Ησίοδος ευθυνόταν για όσα πίστευαν οι Έλληνες για τους θεούς τους, ενώ ο Αισχύλος για τα όσα πίστευαν σχετικά με την ανθρώπινη μοίρα.
[…] ο Πλάτωνας […] ήταν πεπεισμένος πως μονάχα η φιλοσοφία μπορεί να προσεγγίσει την αλήθεια. Στην Απολογία (22c) του έγραψε χαρακτηριστικά: «οι ποιητές δε δημιουργούν τα ποιήματά τους χάρη στη σοφία τους, αλλά χάρη σε κάποιο ταλέντο και στο γεγονός ότι καταλαμβάνει από θεϊκή μανία, όπως ακριβώς εμπνέονται από τι θεό οι μάντεις και αυτοί που δίνουν χρησμούς. Όντως αυτοί λένε πολλά και καλά πράγματα, αλλά δεν καταλαβαίνουν τίποτα από όσα λένε. Κάτι ανάλογο μου φάνηκε ότι έπαθαν και οι ποιητές.»
Στον Πλάτωνα άρεσε η τέχνη και ο ίδιος είχε σχέσεις με πολλούς καλλιτέχνες.
Ο ίδιος μάλιστα, μελέτησε ζωγραφική και έγραψε ποιήματα, ενώ οι ίδιοι οι διάλογοί του είναι καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Παρόλα όμως αυτά, η αξιολόγηση που έκανε της τέχνης ήταν αρνητική.
Ωστόσο, αυτό δεν φαίνεται να ήταν αποτέλεσμα αποκλειστικά των προσωπικών του αντιλήψεων. Αντικατοπτρίζει την ελληνική σκέψη και την πανάρχαια σύγκρουση μεταξύ φιλοσοφίας και ποίησης (Πολιτεία, 607b-c).
Η σύγκρουση αυτή βασιζόταν στον ισχυρισμό πως η ελληνική ποίηση καθοδηγούσε τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που τους καθοδηγούσε και η φιλοσοφία.
Ο Όμηρος και ο Ησίοδος ευθυνόταν για όσα πίστευαν οι Έλληνες για τους θεούς τους, ενώ ο Αισχύλος για τα όσα πίστευαν σχετικά με την ανθρώπινη μοίρα.
[…] ο Πλάτωνας […] ήταν πεπεισμένος πως μονάχα η φιλοσοφία μπορεί να προσεγγίσει την αλήθεια. Στην Απολογία (22c) του έγραψε χαρακτηριστικά: «οι ποιητές δε δημιουργούν τα ποιήματά τους χάρη στη σοφία τους, αλλά χάρη σε κάποιο ταλέντο και στο γεγονός ότι καταλαμβάνει από θεϊκή μανία, όπως ακριβώς εμπνέονται από τι θεό οι μάντεις και αυτοί που δίνουν χρησμούς. Όντως αυτοί λένε πολλά και καλά πράγματα, αλλά δεν καταλαβαίνουν τίποτα από όσα λένε. Κάτι ανάλογο μου φάνηκε ότι έπαθαν και οι ποιητές.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου